από τη Μυρτώ Κορωνιού

Τι κοινό έχουν μια πρώην drag queen, ένας μεσήλικας αλκοολικός και ένα έφηβο κορίτσι που το έχει σκάσει από το σπίτι του; Ένα μωρό. Ναι ναι καλά ακούσατε, ένα μωρό. Που κολλάνε τώρα αυτά που σας λέω με τα Χριστούγεννα σας ακούω να λέτε. Σήμερα βρέθηκα εδώ για να σας προτείνω μια διαφορετική χριστουγεννιάτικη ταινία που ευελπιστώ να γίνει η αγαπημένη σας για την γιορτινή περίοδο (νισάφι πια με το Home Alone!).

Να σημειωθεί πως δεν θα είναι review της ταινίας (δεν ήρθα να κλέψω την δουλειά του φίλτατου Alucard), απλά είναι μια ταινία που βλέπω κάθε χρόνο αυτές τις ημέρες και ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας.

Πού είχαμε μείνει λοιπόν; Α, ναι στο μωρό! Το Tokyo Godfathers είναι μια ασυνήθιστη ταινία να δει κάποιος τα Χριστούγεννα and here’s why. Δεν βομβαρδίζει τον θεατή με όλη αυτή την cringy χαρά των γιορτών, εν συγκρίσει με τα συνηθισμένα χριστουγεννιάτικα blockbusters. Η πλοκή είναι απλή· τρεις άστεγοι, ο καθένας τους με διαφορετικό background, βρίσκουν ένα μωρό παρατημένο στα σκουπίδια ανήμερα τα Χριστούγεννα, ενόσω εκείνοι ψάχνουν για δώρα. Αποστολή τους; Να γυρίσουν το μωρό πίσω στην οικογένειά του, γιατί ‘’σε κανέναν δεν αξίζει να τον παρατάει η οικογένειά του’’. Το τι συμβαίνει όσο προσπαθούν να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους, δε θα σας το πω για να μην σας σποιλάρω και ολόκληρη την πλοκή! 

Σκηνοθετημένη από τον Satoshi Kon (Memories, Perfect Blue, Paprika κ.α.), είναι μια ταινία που δίνει έμφαση στις συμπτώσεις και θυμίζει αμυδρά το βιβλίο του Peter B. Kyne “Three Godfathers”. Ναι μεν υπάρχουν dark στοιχεία καθ’όλη τη διάρκεια, καθώς οι τρεις πρωταγωνιστές δημιουργούν μια ‘’οικογένεια’’ για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους από τον έξω κόσμο και τους προσωπικούς τους δαίμονες, αλλά είναι όμορφη και ουσιώδης. Το Tokyo Godfathers είναι μια ταινία που καταδεικνύει τους μικρούς μεν, σημαντικούς δε δεσμούς που μπορεί να προκύψουν με ανθρώπους άγνωστους, και αφηγείται την ιστορία όχι μόνο ενός θαύματος, αλλά και της οικογένειας, της αγάπης και της συγχώρεσης.