Η μουσική τους είναι πολύ ιδιαίτερη. Σε μαγνητίζει και σε ταξιδεύει σε μία άλλη εποχή και διάσταση ενώ παράλληλα δημιουργούν ένα εξωπραγματικό συναίσθημα. Οι μουσικές τους δυνατότητες είναι μεγάλες και τις εκμεταλλεύτηκαν με επιτυχία σε κάθε τραγούδι.

Το μυστηριώδες συγκρότημα Plasticzooms με το ιδιαίτερο εμφανισιακό και μουσικό style κυκλοφόρησαν το νέο τους album με τίτλο «Plasticzooms» στις 11 Ιανουαρίου 2017. Η συγκεκριμένη μπάντα μας έχει συνηθίσει σε ήχους επηρεασμένους από πολλά και διαφορετικά είδη: 70’s punk, 80’s post punk, new wave, goth και electro. Πράγματι, αυτή η κυκλοφορία μας αποδεικνύει το εύρος των μουσικών τους δυνατοτήτων.

Το album αποτελείται από 10 κομμάτια και σε γενική μορφή έχουμε να παρατηρήσουμε ότι κρατάνε το συνηθισμένο τους μουσικό ύφος, αυτό το αιθέριο, σκοτεινό electro ύφος σε κομμάτια όπως τα «Night And Hurt», «Frontal Attack» και «Smoke Motion». Βέβαια, έχουμε και κομμάτια τα οποία αποτέλεσαν μία πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Τα τραγούδια «The Futuer», «Quite Clearly» και «U12» είναι από τα ιδιαίτερα τραγούδια που σε ξαφνιάζουν. Το «The Futuer» συγκεκριμένα είναι το δεύτερο κομμάτι και εκφράζει ένα πιο άγριο συναίσθημα που θυμίζει παλιό κομμάτι Visual kei. Μας εντυπωσίασε αυτό το νέο metal στοιχείο που εντάσσουν και προετοιμάζουν τον ακροατή για τη συνέχεια του album. Το «Quite Clearly» είναι πιο ανάλαφρο και με πιο rock στοιχεία. Το «U12» σε ταξιδεύει στην Visual kei των 80’s. Είναι πρόσχαρο, αισιόδοξο και στηρίζεται πολύ στην παλιά μουσική και στο ύφος της.

Αντιθέτως τα τραγούδια «Minds» και «Highway» έχουν μία  φρεσκάδα, χαλάρωση και ερωτισμό. Έχουν έναν pop-electro συνδυασμό που δεν περιμένεις να ακούσεις από το συγκεκριμένο συγκρότημα. Τα φωνητικά ιδιαίτερα στο «Minds» είναι πιο λυρικά (έχουμε και την παρέμβαση γυναικείων φωνητικών). 

Ανάμεσα στα κομμάτια του άλμπουμ είναι και το «Veiled Eyes» που είχαν βγάλει τον Απρίλιο (αν δεν έχετε δει το καταπληκτικό τους video clip πρέπει οπωσδήποτε να το τσεκάρετε), ένα από τα πιο χαρακτηρίστηκα τους κομμάτια.

Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το «Breitenbach», που έρχεται αμέσως μετά το «Veiled Eyes». Είναι αλήθεια μια αρκετά απρόσμενη μετάβαση, από κάτι σκοτεινό και γρήγορο σε κάτι πολύ πιο γλυκό και “μελαγχολικό”. Ωστόσο, θεωρούμε πως δεν θα μπορούσαν να επιλέξουν καλύτερο ήχο για το φινάλε του άλμπουμ, καθώς μας αφήνει με ένα ευχάριστο συναίσθημα και μας γεμίζει με ανυπομονησία για την επόμενη δουλειά τους.

Τα φωνητικά μεταμορφώνονται από αιθέρια σε δυναμικά και αισθησιακά. Ο Sho Asakawa έχει μία πολύ ιδιαίτερη χροιά, απαλή χωρίς να υπερβάλει και σε οδηγεί να πατήσεις σταθερά στη φιλοσοφία των κομματιών τους.

Η κιθάρα και το μπάσο είναι εξαιρετικά. Αυτό το άλμπουμ δεν στερείται καθόλου από «βρώμικα» σολάκια στην κιθάρα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που το μπάσο περνάει στο προσκήνιο και προσθέτει περισσότερο χρώμα στη μουσική. Η ενορχήστρωση είναι πολύ προσεγμένη και σε βάζει ακριβώς στην εποχή που οι Plasticzooms θέλουν να αναδείξουν.

Οι Plasticazooms γενικά δεν είναι για όλα τα γούστα. Είναι για δύσκολους ακροατές που δεν ικανοποιούνται εύκολα. Πρέπει να είσαι έτοιμος να συγχρονιστείς με τα κομμάτια και το συναίσθημα που σε εισάγουν οι ίδιοι. Παρόλα αυτά το συγκεκριμένο album υπογραμμίζει την εξέλιξη τους και μας δείχνει πως οι Plasticzooms δεν αποτελούν ένα απλό industrial συγκρότημα. Το συγκεκριμένο album περιλαμβάνει τραγούδια που θα «τραβήξουν» ακόμη και άτομα που δεν ακούνε ιαπωνική μουσική. Συνεπώς, αν ψάχνετε κάτι καινούργιο, κάτι που θα σας κάνει να νιώσετε πλήθος συναισθημάτων και να αναρωτηθείτε για το αν υπάρχουν όρια στη μουσική, αυτό το άλμπουμ είναι για εσάς!