[DISCLAIMER - SPOILER ALERT!: Το συγκεκριμένο review περιλαμβάνει spoilers, τα οποία έκρινα απαραίτητα να υπάρξουν, ώστε να μπορώ να σας δώσω να καταλάβετε τις απόψεις μου σχετικά με το anime. Αν σκοπεύετε να δείτε το anime (not recommended), κάντε skip το review αυτό. Αν θέλετε να δείτε έναν τυπά να rageάρει, γιατί δε του άρεσε αυτό το anime, be my guest.]

Greetings, άνθρωποι και υπεράνθρωποι. Alucard εδώ. Τί κοινό έχουν ένας esper, μια time traveler και ένας εξωγήινος; Μα φυσικά όλοι ανήκουν στην παρέα της πρωταγωνίστριας του σημερινού μας anime. Το The Melancholy of Haruhi Suzumiya είναι ένα anime του 2006, βασισμένο στο ομώνυμο light novel. Δυστυχώς, το anime δεν τελειώνει ικανοποιητικά, και σύμφωνα με την έρευνα μου των 60 δευτερολέπτων, ο δημιουργός ακόμα δεν έχει τελειώσει τα light novels, ενώ έχει ήδη ολοκληρώσει 11 volumes. Ας δούμε όμως πρώτα την πλοκή αυτού του anime.

Σε ένα κλασσικό λύκειο της Ιαπωνίας (ναι είναι highschool setting, έχει beach episode, έχει culture festival arc, όσοι δεν έχετε όρεξη, φύγετε από τώρα, θα σας κατανοήσω απόλυτα), βλέπουμε την τελετή έναρξης του νέου σχολικού έτους. Ο Kyon (ο δεύτερος πρωταγωνιστής μας), ένα κλασσικό λυκειόπαιδο κάθεται στη τάξη και περιμένει να αρχίσει το μάθημα. Όπως είναι παράδοση σε κάθε σωστό high school setting, έχουμε το introduction των μαθητών (you know the drill, “yoroshiku onegaishimasu” και άλλα τέτοια που έχω ψιλοσυχαθεί να τα ακούω). Έρχεται λοιπόν και η σειρά της Haruhi Suzumiya. Αντί για ένα κανονικό introduction, “γεια σας τι κάνετε πώς είστε”, επιλέγει να ρωτήσει την τάξη αν υπάρχει κάποιο εξωπραγματικό πρόσωπο ανάμεσα τους, αλλιώς δεν ενδιαφέρεται για κοινωνικές σχέσεις, γιατί “είναι βαρετές”. Στη συνέχεια, μετά από πολλές αποτυχημένες προσπάθειες της Ηaruhi να βρει κάτι αξιοσημείωτο πηγαίνοντας από club σε club, δημιουργεί το δικό της μετά από πρόταση του Kyon. Τα υπόλοιπα επεισόδια πραγματεύονται τις “περιπέτειες” του club της Suzumiya, του SOS Brigade.

Λοιπόν. Το συγκεκριμένο anime είχα προσπαθήσει να το δω πολύ παλιά, όταν είχα αρχίσει να βλέπω anime, αλλά το παράτησα στα τρία επεισόδια. Είπα να του δώσω μια ευκαιρία, γιατί από ό,τι κατάλαβα, το anime αυτό είναι ίσως ένα από τα classics. Ας πούμε ότι έπρεπε να είχα ακούσει τον εαυτό μου 10 χρόνια πριν. Θα ήθελα να τονίσω ότι ό,τι λέω το λέω με γνώμονα αποκλειστικά το anime, με αυτά που μας δείχνει. Αλλά ας τα πάρουμε ένα ένα.

[ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ SPOILERS]

Η πλοκή του anime, ενώ έχει καλό concept, έχει απαίσια εκτέλεση. Η Haruhi, λόγω των θεϊκών δυνάμεων που έχει, πρέπει να μη βαρεθεί υπερβολικά, γιατί ίσως να καταστρέψει τον κόσμο. Αυτό μπορεί να ακούγεται καλό στο χαρτί, αλλά καταλήγει τρομερά εκνευριστικό, κυρίως από την άποψη των χαρακτήρων που θα δούμε πιο κάτω. Το κακό με την εκτέλεση της πλοκής είναι ότι έχουμε ένα ενδιαφέρον concept, αλλά επειδή το setting είναι σε λύκειο, τελικά ερχόμαστε πάλι στα κλασσικά tropes ενός τέτοιου setting (βλέπε 2η παράγραφο) με αποτέλεσμα το supernatural themed anime που βλέπουμε να καταλήγει να γίνεται ακόμα ένα βαρετό slice of life. Δεν έχω κάτι με τα slice of life anime, αλλά προσωπικά έχω κορεστεί από κλισέ καταστάσεις λυκείου.

Οι χαρακτήρες είναι αρκετά κακογραμμένοι, εκτός από τον δεύτερο πρωταγωνιστή μας, τον Kyon. Θα σας κάνω ένα μικρό showcase των πέντε χαρακτήρων γύρω από τους οποίους εκτυλίσσεται το anime. Θα ξεκινήσω με τον πιο καλογραμμένο, τον Kyon. Ο Kyon σαν χαρακτήρας είναι μεν το standard αγόρι λυκείου που θα βρείτε σε κάθε τέτοιο anime, αλλά ταυτόχρονα, μέσα από inner monologues καταλαβαίνουμε περισσότερα πράγματα, με αποτέλεσμα να γίνεται σιγά σιγά relatable. Η Nagato Yuki είναι η εξωγήινος μας, η οποία έχει σταλεί στη Γη για να παρακολουθήσει την Haruhi, γιατί είναι πολύ σημαντική για data collection or something (το anime δε το εξηγεί ποτέ επαρκώς). Η Yuki όντας εξωγήινος δε μιλάει σχεδόν καθόλου, είναι ανέκφραστη, και όταν μιλάει απλά πετάει διάφορους επιστημονικούς -και μη- όρους, με αποτέλεσμα να κάνει ακόμα και τον Kyon να αναρωτιέται τι διάολο άκουσε μόλις. Η Asahina Mikuru, από την άλλη, είναι η time traveler της υπόθεσης. Αν έχετε δει έστω και έναν submissive character που δε μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τίποτα και καταντάει να είναι χαλάκι για τους άλλους, συγχαρητήρια, ξέρετε ακριβώς τον χαρακτήρα της Asahina. Ο Koizumi Itsuki είναι ο esper μας, με λίγο περισσότερη προσωπικότητα από ένα άδειο φύλλο χαρτί Α4. Ο καθένας από τους παραπάνω χαρακτήρες έχει τις δικές του δυνάμεις, οι οποίες έχουν αρκετό ενδιαφέρον, αλλά δυστυχώς μας τις δείχνουν συνολικά τέσσερις περίπου φορές σε όλο το anime.

H πρωταγωνίστρια μας, Haruhi, αξίζει τη δική της παράγραφο (ναι, τόσο την αντιπάθησα). Η συμπεριφορά της μπορεί να χαρακτηριστεί ναρκισσιστική έως κοινωνικοπαθής (μερικές φορές αυτά πάνε χεράκι χεράκι), αφού δε νοιάζεται για τους άλλους, παίρνει πρωτοβουλίες χωρίς να ρωτήσει κανέναν, δε ζητάει ποτέ τη γνώμη κανενός και θεωρεί ότι οι άνθρωποι δεν είναι τίποτα παρά εργαλεία για να πετύχει τους στόχους της. Από την άλλη, έχεις και τους υπόλοιπους χαρακτήρες που δε μπορούν να της φέρουν αντίρρηση, λόγω του ότι αν βαρεθεί υπερβολικά ή πέσει πολύ η ψυχολογία της, η πραγματικότητα μπορεί να καταστραφεί. Έτσι λοιπόν δημιουργείται ένα δυναμικό όπου από τη μία έχεις ένα κακομαθημένο παιδί και από την άλλη, ένα τσούρμο enablers της προβληματικής της συμπεριφοράς. Ο μόνος που θέλει να τη βρίσει σε κάποια στιγμή (πέρα από εμένα που έπρεπε να ρίξω γερό meditation για να μη στείλω την οθόνη μου ταξίδι sans retour από το παράθυρο) είναι ο Kyon, αλλά γρήγορα τον σταματάνε οι υπόλοιποι για να μη γίνει καμία καταστροφή.

Visuals και μουσική δεν έχουν να πουν πολλά, εκτός από το πρώτο ending που έχει γίνει πασίγνωστο στην anime κοινότητα.

Βαθμολογίες

Πλοκή: 4/10

Όπως είπα και παραπάνω, ωραίο concept, απογοητευτικό execution.

Χαρακτήρες: 3/10

Βαρετοί, μονόπλευροι χαρακτήρες χωρίς κάποιο development μέσα σε 28 επεισόδια.

Μουσική / Visuals: 5/10

Μέτρια, τίποτα σπουδαίο.

Final Verdict: Not recommended.

Το anime πετυχαίνει να κάνει τον θεατή να ενδιαφερθεί για την πλοκή, αλλά δεν τον ανταμείβει για το ενδιαφέρον του. Closure δεν υπάρχει, επόμενη σεζόν δεν υπάρχει, οπότε πρέπει αναγκαστικά να ανατρέξετε στα light novels αν θέλετε να συνεχίσετε την ιστορία (η οποία ούτως ή άλλως δεν είναι ολοκληρωμένη).

Αυτά από έμενα, θα τα πούμε την επόμενη φορά, hopefully με ένα anime που δε θα θέλω να σπάσω το κεφάλι μου στον τοίχο.