Review: Erased (Boku dake ga inai machi)

Ένα review από τον ~Alucard~

132240495_487444482223135_2478528232586410111_n

Greetings, guys and girls. Έχετε σκεφτεί ποτέ πως θα ήταν η ζωή σας αν αλλάζατε κάποια πράγματα στο παρελθόν σας; Θα θέλατε να ταξιδέψετε πίσω στη παιδική σας ηλικία, αλλά με τις γνώσεις που έχετε τώρα; Αν ναι, πώς θα ενεργούσατε στο παρελθόν για να αλλάξετε το μέλλον σύμφωνα με τις επιθυμίες σας; Τέτοια όμορφα ερωτήματα παραθέτει το σημερινό μας anime, Erased (a.k.a Boku dake ga inai machi). Άλλο ένα μικρό σε έκταση anime (12 επεισόδια once more), αλλά μεγάλο σε πλοκή και ενδιαφέρον, το Erased μας δείχνει την ιστορία ενός άντρα που ταξιδεύει πίσω στο χρόνο με σκοπό να εξιχνιάσει μια υπόθεση σειριακών εξαφανίσεων που τον στοιχειώνει ακόμα και στο παρόν.

Ο Satoru Fujinuma, ένας seemingly βαρετός νεαρός άντρας δουλεύει ντελιβεράς σε μια πιτσαρία. Γρήγορα όμως μαθαίνουμε ότι ο Satoru έχει μια ιδιαίτερη ικανότητα να ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, συνήθως μερικά λεπτά τη φορά, με αποτέλεσμα να αποτρέπει ατυχήματα πριν συμβούν. Αυτή όμως την ικανότητα δε μπορεί να την ελέγξει. Αντ' αυτού, η ικανότητα ενεργοποιείται αυτόματα αμέσως πριν γίνει κάποιο ατύχημα. Σε μετέπειτα επεισόδιο, μετά από ένα συνταρακτικό γεγονός στη ζωή του πρωταγωνιστή μας, ο Satoru μεταφέρεται πίσω στο 1988, στη παιδική του ηλικία. Μη σκεφτείτε όμως Harry Potter 3 time travel mechanics, όπου το να γυρίσεις πίσω στο χρόνο σήμαινε ταυτόχρονα να προσέχεις να μη σε δει ο original εαυτός σου. Εδώ ο Satoru μπαίνει στο παλιό του σώμα, και ελέγχει πλήρως τις σκέψεις, τις πράξεις και τις αλληλεπιδράσεις του με τους υπόλοιπους χαρακτήρες.

Η πλοκή έχει αρκετό ενδιαφέρον χωρίς να κουράζει. Εκτός από χρονικές αλλαγές, το anime ασχολείται με ενδοοικογενειακή βία (και πιθανές αιτίες και ρίζες της) , καθώς και με παιδοφιλία (αλλά μόνο lightly implied, τίποτα on camera). Ακούγεται βαρύ, ειδικά αν σκεφτείτε ότι τα γεγονότα αυτά ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια ενός παιδιού (με τις γνώσεις ενός ενήλικα). Ευτυχώς όμως οι πράξεις των χαρακτήρων και κυρίως του πρωταγωνιστή μας είναι ικανοποιητικές, και προσπαθούν να παντρέψουν την αθωότητα μιας τόσο τρυφερής ηλικίας με την ενήλικη ηρεμία και υπευθυνότητα που χρειάζεται για την επίλυση μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης.

Οι χαρακτήρες είναι αξιαγάπητοι και καλογραμμένοι, και αρκετά ρεαλιστικοί για παιδιά (εκτός από έναν, ο οποίος μάλλον είναι εκεί μόνο για να προχωρήσει την πλοκή και φαίνεται πολύ out of place). Ο Satoru σαν χαρακτήρας γίνεται αρκετά relatable, από την άποψη ότι χρησιμοποιεί τη λογική που θα χρησιμοποιούσαμε και εμείς, και δε κάθεται στα αυγά του να περιμένει να προχωρήσει η πλοκή από μόνη της.

Η μουσική και τα visuals δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Η μουσική ταιριαστή με το background ambiance να αλλάζει όποτε πρέπει, και οι εκφράσεις των προσώπων να θυμίζουν Higurashi no naku koro ni με τις κόρες των ματιών να συστέλλονται όταν κάτι τρομακτικό συμβαίνει (always a nice touch).



Βαθμολογίες

 

Πλοκή: 7/10

Άνω του μετρίου ενδιαφέρουσα πλοκή, με καλό και ικανοποιητικό τέλος χωρίς cliffhangers.

 

Χαρακτήρες: 7/10

Relatable και καλογραμμένοι, αν και σίγουρα βοηθάει το γεγονός ότι οι παιδικοί χαρακτήρες (που είναι και το κυρίως cast μας) δε χρειάζονται κάποιο ιδιαίτερο character development, αφήνοντας έτσι χρόνο στο anime να επικεντρωθεί σε σημαντικούς, δευτερεύοντες χαρακτήρες.

 

Μουσική: 5/10

As usual, τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά όχι και κακή.

 

Visuals: 6/10

Η συστολή της κόρης των ματιών αλα Higurashi δίνει έναν έξτρα πόντο στα κατά τα άλλα συνηθισμένα γραφικά του anime.

 

Final Verdict: Recommended, μόνο και μόνο για την πλοκή.

Λίγα anime των 12 επεισοδίων με έχουν κάνει να τα δω όλα μαζί σε 2 μέρες, και αυτό αξίζει να το δείτε.

 

Αυτά από μένα. 'Till next time, peace!