Greetings once more. Alucard εδώ, και σήμερα σας έχω μια πανέμορφη anime ταινία, σκηνοθετημένη από τον wallpaper engine himself, Makoto Shinkai. Πρόκειται για την ταινία “Children who Chase Lost Voices”. Όσοι ξέρουν από Makoto Shinkai (5 centimeters per second, Garden of Words) ίσως να προετοιμάζονται από τώρα για την βαθμολογία των visuals, αλλά όπως πάντα, είτε πρόκειται για ταινία, είτε για σειρά, το final verdict εξαρτάται και από άλλους παράγοντες. Ας μην χάνουμε άλλο χρόνο όμως.

Η ιστορία μας διαδραματίζεται σε ένα ήσυχο και όμορφο ορεινό χωριό, όπου βλέπουμε ένα νεαρό κορίτσι να τρέχει και να ακολουθεί έναν ανηφορικό δρόμο, έως ότου φτάνει σε ένα μικρό ξέφωτο στο βουνό. Εκεί, έχοντας φτιάξει μια μυστική βάση (βλέπε anohana, αλλά ακόμα πιο μυστική), η Asuna Watase περνάει τον χρόνο της ακούγοντας μια περίεργη μελωδία με τη βοήθεια μιας αυτοσχέδιας συσκευής που μοιάζει με ραδιόφωνο. Θα ήθελα να μάθω πώς διάολο κατάφερε να φτιάξει αυτό το ραδιόφωνο από τη στιγμή που χρειάζ-[λυπόμαστε για αυτή την παρέμβαση, αλλά ο Alucard εδώ μπήκε σε ένα τρισέλιδο rant για τα specifics της κατασκευής ενός ραδιοφώνου με πλήθος επιστημονικών ορολογιών και θεωριών, πράγμα που ξεφεύγει από τα όρια του review]. Την επόμενη μέρα, καθώς γυρνάει από το σχολείο, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο τέρας, το οποίο της επιτίθεται. Για καλή της τύχη, όμως, τη βοηθάει ένα μυστηριώδες αγόρι, το οποίο καταφέρνει να σκοτώσει το τέρας. Από εκείνη τη στιγμή, η Asuna μπλέκεται σε μια ιστορία που θα την οδηγήσει σε νέους κόσμους και θα της μάθει τη σημασία του θανάτου, καθώς και το πόσο σημαντικό είναι να μην σε κρατάει πίσω ο χαμός κάποιου αγαπημένου σου προσώπου. 

Η πλοκή είναι γενικότερα απλή και ενδιαφέρουσα, αλλά αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι τα μηνύματα που περνάει, καθώς και το setting της. Με τις περιπέτειες της Asuna στον άλλο κόσμο (“άλλος” όχι από άποψη “κάτω κόσμος”, αλλά πρέπει κάπως να το πω χωρίς να ρίξω spoiler), βλέπουμε καινούργια και όμορφα τοπία και χαρακτήρες, οι οποίοι προσπαθούν να κρατήσουν τον κόσμο αυτό κρυφό από κάθε παρείσακτο που θέλει να τον βρει για δικό του όφελος. Τα μηνύματα της ταινίας δεν είναι δύσκολο ούτε να εντοπιστούν, ούτε και να γίνουν κατανοητά, κάτι που τη καθιστούν ιδανική για έναν anime fan που θέλει κάτι πιο σοβαρό, αλλά δεν έχει όρεξη να ξεκινήσει μια νέα σειρά.

Οι χαρακτήρες είναι πολύ καλογραμμένοι, με φαινομενικά συγκεκριμένα κίνητρα, τα οποία όμως αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ταινίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επίτευξη καλού character development, με συνδυασμό σωστού pacing, έτσι ώστε οι αποφάσεις τους να μη φαίνονται βιαστικές και βεβιασμένες. Θα ήθελα να σας πω περισσότερα, αλλά δε θέλω να σας spoilάρω.

Η μουσική επένδυση της ταινίας είναι καλοφτιαγμένη και πετυχημένη, με soundtracks αντάξια της θεματολογίας και του setting της. Ίσως λίγο generic από εδώ και από εκεί, αλλά τουλάχιστον δε θα τη βαρεθείτε.

Τα visuals. Χριστέ μου τα visuals. Όσοι έχετε δει και άλλες ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, ξέρετε ακριβώς για τι μιλάω. Οι μη μυημένοι, συνεχίστε να διαβάζετε. Μέχρι τώρα όσες ταινίες του Makoto Shinkai έχω δει, βρίθουν από ομορφιά και λεπτομέρεια σε κάθε frame. Από τα περιβάλλοντα και τους χαρακτήρες μέχρι και το φαγητό, κάθε μετάβαση εικόνας, καθώς και κάθε ζωγραφιά, είναι τρομερά λεπτομερής, προσεγμένη και πολύχρωμη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ένα ευχάριστο information overload από τη μεριά του θεατή, το οποίο λειτουργεί θετικά ως προς το επιτυχημένο immersion του στο κόσμο της ταινίας. Απλά θέλω να σας πω ότι στη συγκεκριμένη ταινία μπορούμε να δούμε το μέγεθος της δουλειάς που έχει πέσει για το animation ακόμα και για ένα ταπεινό κουπάκι τσαγιού, στο οποίο έχουν κάνει animate ακόμα και το φαινόμενο της διάθλασης, καθώς και της κίνησης του υγρού. Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

Βαθμολογίες

 

Πλοκή: 7/10

Απλή και εύληπτη, με ευχάριστα settings και σημαντικά, αλλά ευκολονόητα μηνύματα.

 

Χαρακτήρες: 7/10

Καλογραμμένοι χαρακτήρες, με ικανοποιητικό development.

 

Μουσική: 6/10

Προσεγμένη και ταιριαστή, αλλά ελάχιστα generic.

 

Visuals: 10/10

Λυπάμαι το wallpaper folder σας που πιθανώς να γεμίσει με screenshots της ταινίας.

 

Final Verdict: Recommended.

Το children who chase lost voices δεν υπόσχεται τίποτα, και δίνει πολλά. Κρατάει τον θεατή σε εγρήγορση, ενώ ταυτόχρονα τον ανταμείβει με όμορφες σκηνές και σημαντικά μηνύματα. Ίσως η ταινία αυτή να ταιριάζει στη δύσκολη εποχή που περνάμε τώρα και μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για κάποιον που έχει χάσει κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο.

 

Αυτά από εμένα, και μέχρι το επόμενο review, stay spicy.