Ο Μπίλ αγαπάει τον μικρό αδελφό του, Τζόρτζι. Τον Τζόρτζι δεν τον πειράζει που ο αδελφός του είναι βραδύγλωσσος.

Ο Μπεν αγαπάει τη νεαρή Μπέβερλι. Όμως, όπως λέει και ο ίδιος, ένα «χοντρό αγόρι» ίσως και να μην έχει δικαίωμα να αγαπάει κάποια τόσο όμορφη.

Ο Ρίτσι είναι «βρωμόστομος» μα αυτό δεν τον σταμάτησε ποτέ από το να αγαπάει τον Έντι που ξέρει να του «βάζει φρένο».

Ο Έντι αγαπάει τη μητέρα του, όμως φοβάται πως ίσως η καταπίεσή της δεν του κάνει καλό.

Ο Στάνλει είναι Εβραίος. Για πολλούς αυτό είναι αρκετό για να τον μισήσουν.

Τον Μάικ τον φωνάζουν «Νέγρο», όμως στην Λέσχη των Χαμένων όλοι έχουν μια θέση.

Η Μπέβερλι τους αγαπάει όλους. Δεν υπάρχουν όρια στη φιλία τους, ούτε σε εκείνα που θα έκανε για τον καθένα από αυτούς ξεχωριστά.

Εκείνο το μακρύ καλοκαίρι, ένα κύμα παράξενων γεγονότων αναστατώνουν την μικρή πόλη Ντέρι του Μέιν. Μικρά παιδιά και νεαροί έφηβοι χάνονται από τα σπίτια τους κι έπειτα τα πτώματά τους ανακαλύπτονται ξεβρασμένα και διαμελισμένα σε  διάφορα σημεία της πόλης. Οι ενήλικοι δεν φαίνονται να ανησυχούν και τόσο πολύ, όμως για τα επτά παιδιά που παίζουν στα Χερσοτόπια, μια αποστολή αρχίζει να σχηματίζεται…

«Το Αυτό» του Stephen King κυκλοφόρησε το 1986 και είναι το εικοστό δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα. Μέχρι σήμερα θεωρείται το πιο εμβληματικό και χαρακτηριστικό βιβλίο του και έχει γίνει μινι-σειρά και, πιο πρόσφατα, ταινία με μεγάλη απήχηση, και όχι χωρίς λόγο. Ο συγγραφέας παίζει με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις των περασμένων δεκαετιών – που ίσως τελικά να μην έφυγαν ποτέ από μέσα μας – και δεν φοβάται να κατονομάσει μειονοτικές ομάδες, να αποδώσει το πραγματικό νόημα των λέξεων, να βάλει παιδιά αντιμέτωπα με την αλήθεια τους. Με γλώσσα που προκαλεί και σοκάρει – μα δεν λέει ποτέ ψέματα – ο King παρουσιάζει ένα βιβλίο για το παιδί που μεγαλώνει και τον «μεγάλο» που πρέπει να ξαναγίνει παιδί αν θέλει να επιβιώσει.

Με χαρακτήρες που μας κάνουν να τους αγαπήσουμε – για το χιούμορ, το θάρρος, τη δειλία τους – και περιγραφές τόσο εκτενείς που τείνουν να γίνουν κουραστικές – αλλά δεν γίνονται - στο σύνολό του το βιβλίο μιλάει για φόβους που μόνο τα παιδιά μπορούν να δουν, αλλά και να αντιμετωπίσουν. Φόβοι που θα έκαναν μαρτύριο τη ζωή ενός ενήλικου μετριάζονται μέσα από την απλοϊκή ματιά ενός παιδιού που απλά δέχεται τις καταστάσεις σαν δεδομένα. Ο φόβος κινεί τα νήματα, κάνει μια ομάδα παιδιών να πάρουν την – ίσως – πιο σημαντική απόφαση της ζωή τους: να Το αντιμετωπίσουν.

Και τι είναι, τελικά, το Αυτό; Είναι οι παλιές ιστορίες του Ντέρι που ακολουθούν μια όχι και τόσο αβέβαιη σειρά; Είναι το μεγάλο άγαλμα του Πολ Μπούνιαν στην κεντρική πλατεία, τα πουλιά, ή το παλιό Υδραγωγείο;

Ίσως, τελικά, το Αυτό να ζει μέσα μας χωρίς να το έχουμε καταλάβει.

Γιατί να το διαβάσεις:

Το Αυτό είναι τόσο σύγχρονο όσο όταν πρωτοβγήκε στα βιβλιοπωλεία. Αν κι έχουν περάσει τριάντα ένα χρόνια, ελάχιστα πράγματα μπορούν να αλλάξουν όταν κάποιος γράφει για τον ίδιο το Φόβο.

Ο συγγραφέας δεν αυτολογοκρίνεται απλά και μόνο για να ευχαριστήσει τον αναγνώστη του. Μέσα στο σύνολο θα βρεις καταστάσεις που για τα σημερινά δεδομένα είναι ανήκουστες, κατακριτέες και άξιες πολλών «Μπιπ».

Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να «δεις» μια χώρα ή έναν τόπο παρά μόνο μέσα από τις πάμπολλες αναφορές του King, που αποδεδειγμένα αγαπάει το μικρό, φανταστικό Ντέρι σαν να ήταν ένα πραγματικό κομμάτι του κόσμου του…

[Είχα μια απίστευτη προκατάληψη για το συγκεκριμένο βιβλίο, και ήθελα πάση θυσία να το διαβάσω πριν βγει η ταινία του 2017 – πράγμα το οποίο και δεν κατάφερα. Όταν όμως οι σελίδες τελείωσαν, συνειδητοποίησα πως είχα πολύ, πολύ καιρό να αγαπήσω χαρακτήρες βιβλίου τόσο έντονα όσο αγάπησα αυτά τα επτά παιδιά της Λέσχης των Χαμένων. Περισσότερο από κάθε τι άλλο, ήθελα να είμαι κι εγώ μια Loser… Αλλά γι’ αυτό είναι τα βιβλία. Για να χάνεσαι μέσα τους και να θες να είσαι μέρος του κόσμου για τον οποίον μιλάνε.]

Beep-beep..

Από τη Melane με αγάπη.