Τρεις φαινομενικά απλά δοσμένες ιστορίες μέσα στο ίδιο βιβλίο, που όμως συνθέτουν το μοτίβο τριών πολυσυζητημένων φόβων: η ταφή, ο θάνατος και ο υπνωτισμός, αν μπορούμε να εντάξουμε τα γεγονότα της διήγησης σε μια μόνο κατηγορία (εν τέλει, και οι τρεις φοβίες καταλήγουν σε μια και μοναδική φοβία: τον θάνατο).

Ένας φοβισμένος άνθρωπος που κάθε τόσο πέφτει σε καταληψία, προνοεί για τις ανέσεις του μελλοντικού του τάφου, έτσι ώστε αν ξυπνήσει από αυτόν τον ύπνο-θάνατο ήδη θαμμένος, να μπορέσει να δραπετεύσει...

Ένα γερό καράβι, έτοιμο για ταξίδι, καθυστερεί να λύσει τους κάβους μέχρι να δεχτεί μια οικογένεια που κουβαλά ένα περίεργο κιβώτιο. Εικάζεται πως το κιβώτιο περιέχει κάποιον ακριβό πίνακα, μα η αλήθεια, μερικές φορές είναι πιο τρομακτική από τη φαντασία...

Ένας ετοιμοθάνατος δέχεται να υπνωτιστεί λίγο πριν πεθάνει από φυματίωση, μα τα αποτελέσματα αυτού του υπνωτισμού στο κατώφλι του θανάτου ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Ίσως και τον ίδιο το θάνατο...

Από την «Πρόωρη Ταφή», που βασίζεται σε μια γενική αλήθεια της εποχής του Poe (στον τρόμο κάποιου που ξυπνούσε μέσα στο φέρετρό του ακόμη ζωντανός, θαμμένος τρία μέτρα κάτω από το χώμα ή κλειδωμένος μέσα στο μνήμα του) περνάμε στο μυστήριο του «Μακρόστενου Κιβώτιου», για να καταλήξουμε στα «Γεγονότα στην Υπόθεση του κ. Βάλντεμαρ».

Ο πρώτος τόμος της σειράς Μικρά Γοτθικά των εκδόσεων Ars Nocturna περιέχουν αυτές τις τρεις ιστορίες του Edgar Allan Poe που, αν δεν σας κρατήσουν στην άκρη της καρέκλας σας με το αυτονόητο της παρουσίασης των καταστάσεων που περιγράφουν, σίγουρα θα σας κάνουν να ξαναδιαβάσετε τις τελευταίες φράσεις με έκπληξη.

Γιατί να το διαβάσεις:

Είναι ένα ανάγνωσμα που, παρά την έλλειψη λογοτεχνικών παιγνίων, όντας διήγημα, δεν χάνει στην περιγραφή. Ίσως, μάλιστα, αυτή η ωμή, κυριολεκτική περιγραφή χωρίς περιστροφές να κάνει την ιστορία ανατριχιαστική (ειδικά στην τελευταία ιστορία, αντάξια σεναρίου κλασσικής ταινίας τρόμου με plot twist).

Αν και στο οπισθόφυλλο αναγράφεται «μακάβρια θεματολογία γοτθικού τρόμου», πρέπει να προσθέσουμε το στοιχείο «μυστήριο». Τουλάχιστον για το «Μακρόστενο Κιβώτιο», η πλοκή δεν σε αφήνει να είσαι σίγουρος για το τι περιέχει, μέχρι και τις τελευταίες παραγράφους (στις οποίες μάλιστα ανακαλύπτουμε και μερικές προλήψεις που μπορούμε να συναντήσουμε στον σύγχρονο κόσμο!).

Και οι τρεις ιστορίες αναφέρονται στον αναγνώστη, σαν να γράφτηκαν αποκλειστικά για εκείνον. Από το 1844. Αυτό και μόνο φτάνει για να κάνει τους λάτρεις του τρόμου να πιάσουν στα χέρια τους αυτόν τον πρώτο, θανατερά παγωμένο τόμο.