από τον Παναγιώτη Νηφόρο

Ένα γοητευτικό, ιδιαίτερο, διαμορφωμένο σύμπαν που ξεπηδά μέσα από τα Video Games μπορεί άραγε να διατηρεί κάποια σχέση με την επιστήμη;

Θα απαντήσουμε αβίαστα θετικά, αν δεχτούμε ότι οι ενασχολούμενοι με την έρευνα διαθέτουν και ένα υπόβαθρο πολιτισμικό. Κουβαλούν δηλαδή μνήμες της παιδικής τους ηλικίας, απολαύσεις, επιρροές από πράγματα και καταστάσεις που έχουν βιώσει και προφανώς τους έχουν χαρακτηρίσει.

Άρα δεν μπορεί να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι κάποιες επιλογές τους ενδέχεται να φέρουν τη σφραγίδα στιγμών που τους έχουν εμπνεύσει, γεμίζοντας με συγκίνηση και ομορφιά κάποια περίοδο της ζωής τους. Από ένα παιχνίδι για παράδειγμα, η ικανοποίηση από τον τερματισμό του ή η γοητεία που τους ασκεί ένας χαρακτήρας με τα ιδιαίτερα γνωρίσματά του.

Επίδραση έστω και στο επίπεδο μιας απλής και ανώδυνης ονοματοδοσίας, όπως μπορεί να συνέβη το 2005, όταν ο Pier Paolo Pandolfi του Memorial Sloan-Kettering της Νέας Υόρκης (κέντρο που εξειδικεύεται στην έρευνα για τον καρκίνο), αναφέρθηκε στο POKEMON γονίδιο. Ιατρικός όρος που αν και προέκυψε από τα αρχικά των λέξεων “POK erythroid myeloid ontogenic factor”, συσχετίστηκε ίσως αφελώς με τα δημοφιλή τερατάκια της Nintendo. Η εταιρία, όμως, θεωρώντας ότι συνδέοντας τους δικούς της εικονικούς χαρακτήρες με ένα γονίδιο που ευθύνεται για την εξέλιξη καρκινικών κυττάρων, κινήθηκε νομικά κατά του ερευνητικού Κέντρου, καταγγέλλοντας τη δυσφήμιση του γνωστού franchise, οπότε και οι αρμόδιοι αναγκάστηκαν να μετονομάσουν το συγκεκριμένο γονίδιο. 

Ωστόσο, όταν ανακαλύφθηκε μια πρωτεΐνη στον ανθρώπινο οργανισμό χάρη στην οποία στέλνονται ηλεκτρικά σήματα από το μάτι στον εγκέφαλό μας με απίστευτη ταχύτητα, περιορίζοντας έτσι την καθυστέρηση της μετάδοσης και κατά συνέπεια πιθανή δυσλειτουργία της όρασης, της δόθηκε το όνομα Pikachurin. Εμπνευσμένο από τον αγαπημένο σε όλους μας Pikachu, τον χαρακτήρα, ο οποίος παραπέμπει στην ταχύτητα, την ευκινησία και τον «ηλεκτρισμό», στοιχεία δηλαδή που παρατηρούμε και στο ίδιο το ανθρώπινο σώμα.

Όταν ο Pikachu συναντά την ιατρική έρευνα τότε το αποτέλεσμα ακούει στο όνομα «Pikachurin πρωτεΐνη»

 Άλλωστε, σύμφωνα με τον Satoshi Tajiri, το όνομα του Pikachu, προέρχεται από την συνένωση δύο ονοματοποιημένων λέξεων που μιμούνται ήχους. Τη λέξη ピカピカ (pikapika), που αποδίδει τον ήχο που κάνουν οι σπίθες ή ο ηλεκτρισμός, και την  チュウチュウ (chūchū), που εκφράζει τον ήχο που κάνουν τα ποντίκια. Η ομοιότητα του χαρακτήρα με το συμπαθές τρωκτικό είναι παραπάνω από εμφανής.

Κάπως έτσι μπορεί να συναντά η εικονική πραγματικότητα την πραγματική ζωή ή τη σφαίρα της επιστήμης. Τα Video Games φαίνεται να διαπερνούν πτυχές της κουλτούρα μας, είτε ως κεφάλαιο συμβολικό που κουβαλάμε ασυνείδητα και πιθανώς έως ένα βαθμό να καθορίζει κάποιες επιλογές μας, είτε συνειδητά όταν επιδιώκουμε να καταστήσουμε πιο προσιτά κάποια ευρήματα επιστημονικά, ακόμη και από τον χώρο της ιατρικής (ένα γονίδιο για παράδειγμα), είτε όταν επιτεύγματα τεχνολογικά διεισδύουν στην καθημερινότητα μας, ως αναπόσπαστα πλέον στοιχεία της.

Πηγές: blogs.unimelb.edu.au, en.wikipedia.org, ncbi.nlm.nih.gov, aminoapps.com, en.wikipedia.org