Τέλεια μπάντα, τέλεια μουσική, ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ άλμπουμ. Δεν απογοητεύουν ποτέ.

Οι ONE OK ROCK, μια από τις πιο γνωστές ιαπωνικές alternative rock/post-hardcore μπάντες,  πρόσφατα κυκλοφόρησαν το 7ο άλμπουμ τους με τίτλο 35xxxv (διαβάζεται thirty-five). Περιλαμβάνει δύο πολύ ενδιαφέρουσες συμμετοχές: τον Tyler Carter (Issues) και τον Kellin Quinn (Sleeping with Sirens). Επίσης, το «Mighty Long Fall» και το «Heartache» ανήκουν στα soundtracks των ταινιών «Rurouni Kenshin: Kyoto Inferno» και «Rurouni Kenshin: The legend ends». Η deluxe edition κυκλοφόρησε στις 25 Σεπτεμβρίου του 2015 και περιλαμβάνει όλα τα τραγούδια με αγγλικούς στίχους, μαζί με δύο έξτρα κομμάτια.  Φυσικά, αυτό έγινε για να προωθήσουν τη δουλειά τους στη Δύση ακόμα περισσότερο και για να έχουν απήχηση σε περισσότερο κόσμο.

Λίγα λόγια για την μπάντα:

  Σχηματίστηκαν το 2005 και αποτελούνται από τον Taka(φωνή), τον Toru(κιθάρα), τον Ryota(μπάσο) και τον Tomoya(ντραμς). Παρ’ότι κατάγονται από την Ιαπωνία, η μουσική τους έχει έντονες δυτικές επιρροές. Συγκεκριμένα, έχουν δηλώσει πως στις επιρροές τους ανήκουν οι Linkin Park, Green Day, The Smashing Pumpkins, Blink-182, Good Charlotte, Enter Shikari, Nirvana κ.ά.

1. “3xxxv5”

Πιθανών το καλύτερο intro κομμάτι που άκουσα φέτος. Φίλε, αυτό κι αν έκανε την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα ξέρεις πως οι ONE OK ROCK έχουν φτιάξει κάτι μοναδικό, κάτι επικό. Ένα απλό αλλά όμορφο riff στο πιάνο, συνοδευμένο από ντραμς, ψιθύρους και ποικίλους ηλεκτρονικούς ήχους οδηγεί σε μια εντυπωσιακή κορύφωση με τις παθιασμένες κραυγές του Taka. Ένας δυνατός συνδυασμός των ρυθμικών και μελωδικών οργάνων, που οδηγεί τελικά στο δεύτερο κομμάτι.

2. “Take Me to the Top”

Ώρα να απελευθερώσετε όλη την ενέργεια και το δέος που απορροφήσατε στo πρώτο τραγούδι! Στις συναυλίες, αυτό είναι το κομμάτι που το κοινό ξεσαλώνει. Ωμός ροκ ήχος ενωμένος με σύγχρονα εφέ (αυτή η γέφυρα φίλε, αυτή η γέφυρα), τέλειο για παλιούς και νέους φαν. “Way too close when I'm far away from you and all the crazy shit we do”: δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το μέρος μου φαινόταν λίγο παράξενο στην αρχή. Με την καλή έννοια, φυσικά. Κατά κάποιον τρόπο, όλο το τραγούδι με κάνει να σκέφτομαι τα ανεβοκατεβάσματα που αντιμετωπίζουν οι σχέσεις, είναι και παθιασμένο και θυμωμένο. Είναι καθαρή αγάπη.

3.“Cry Out”

Απαλή, ονειρεμένη κιθάρα. ΜΕΤΑ GANG VOCALS. Μετά απαλό και πάλι. Θα ανησυχούσα αν έβλεπα κάποιον να το ακούει και να μην χτυπάει ρυθμικά το πόδι του, είναι απλά τόσο πιασάρικο. Άλλη μια καλοφτιαγμένη σύνθεση, δεν σε αφήνει διψασμένο για περισσότερα σε κανένα τμήμα της. Εκτός από όταν τελειώσει, γιατί τότε θέλεις να το ακούσεις ξανά.

4. “Suddenly”

Τώρα έρχεται το «Suddenly». Ένα παιχνιδιάρικο riff στην κιθάρα που επαναλαμβάνεται στο κουπλέ και ένας χαρούμενος ρυθμός στα ντραμς δένουν υπέροχα με τη φρέσκια φωνή του Taka. Μετά μπαίνει το μπάσο, δίνοντας μια σταθερή βάση για το ρεφρέν. Απλά λατρεύω τα τραγούδια με αυτού του είδους τον ήχο, που έχουν επίσης επαναστατικούς στίχους με μια υποψία ρομαντικής λύπης:

“Then suddenly
I'm breaking past the lies
It's something magical
We outta say a lullaby
Into the pain I go
Say our last goodbye
Suddenly”

5. “Mighty Long Fall”

«Mighty Long Fall», ακόμα ένα εντυπωσιακό τραγούδι. Μέχρι εδώ, αυτό το άλμπουμ με έχει ενθουσιάσει πολύ, εννοώ ΠΑΑΑΑΡΑ πολύ. Λατρεύω το ρυθμό, λατρεύω τις γραμμές της φωνής, και το πιο σημαντικό, ΛΑΤΡΕΥΩ τα εφέ στη φωνή του Taka στο outro. Αλήθεια δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τα εφέ στη φωνή προβληματίζουν τόσο κόσμο, αυτό το παιδί έχει πολύ ταλέντο. Είναι ένας πραγματικά τέλειος τραγουδιστής και performer και η τεχνολογία δεν θα το αλλάξει ούτε θα το τροποποιήσει αυτό. Το μόνο πράγμα που με χάλασε λίγο ήταν μια μικρούλα αλλαγή στους στίχους: το “Try to make amends for what you’ve done” έγινε “Try to make amends for what you did”. Απλά δεν ακούγεται όσο καλά ακουγόταν πριν, αν σκεφτούμε πως ο επόμενος στίχος είναι “running with the demons in your head”.

BONUS: https://www.youtube.com/watch?v=i7seozLvbHw

Μπορεί να θέλετε να τσεκάρετε το breakdown στο 3:48. Ωστόσο πρέπει να προσέχετε, μπορεί να κάνει την καρδιά σας να πεταχτεί έξω από το στήθος σας.

6. “Heartache”

Αν έχετε περάσει ποτέ έναν δύσκολο χωρισμό, σίγουρα θα ταυτιστείτε με αυτή την μπαλάντα. Όταν συνειδητοποιείς πως έχεις κάνει τόσα πολλά λάθη, έσπρωξες τον άλλο μακριά σου και αναρωτιέσαι “why did I let you go?”, χρειάζεσαι κομμάτια όπως αυτό εδώ για να αναρρώσεις. Τα βιολιά και το πιάνο συμπληρώνουν ολόκληρο το κομμάτι, δίνοντάς του ένα πιο σοβαρό ύφος. Τέτοια κομμάτια και τέτοιες μελωδίες μας βοηθούν να καταλάβουμε πως το να παραδεχόμαστε τα λάθη μας, τη λύπη μας, το θυμό μας, είναι κάτι πολύ όμορφο. Α, και αν σας λείπει κάποιος, να του το πείτε. Πού ξέρετε πού μπορεί να οδηγήσει αυτό.

7. “Memories”

Αυτό το τραγούδι έχει τα πάντα: ένα φωτεινό, παιχνιδιάρικο ήχο, την κατάλληλη ποσότητα ηλεκτρονικών ήχων, ένα συναισθηματικό ρεφρέν ΚΑΙ κάτι για να το κάνει έξτρα σπέσιαλ: ένα μεταλλόφωνο εδώ κι εκεί. Με κάνει να σκέφτομαι βόμβες χρωμάτων να σκάνε παντού. Και αστέρα. Πολλά λαμπερά αστέρια. Όμορφο, σωστά; Το ξέρω! Απλά νιώθω λίγο παράξενα για τα μέρη που ο Taka τραγουδάει“Go on and fuck yourself”,  μου φαίνεται κάπως επιθετικό. Επίσης, είναι το πρώτο τραγούδι που ακούγεται μετά από μπαλάντα, οπότε η αλλαγή είναι λίγο απότομη.

8. “Decision”

Σε αυτό συμμετέχει ο Tyler Carter από τους Issues, που είμαι σίγουρη ότι τους έχετε ακουστά. Έχω ανάμεικτα συναισθήματα για αυτό το τραγούδι: πρώτα απ’όλα, νιώθω σαν να έχω ακούσει ορισμένα τμήματά του σε άλλα τραγούδια, αλλά δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ τους τίτλους τους. Είναι τόσο εκνευριστικό! Μου άρεσε το ρεφρέν και το γενικό μήνυμα: “We'll never be as young as we are now”, “It’s my life to live”. Σωστά! Να το θυμάστε αυτό!

9. “Paper Planes”

“Paper Planes”, με τη συμμετοχή του Kellin Quinn από τους Sleeping with Sirens. Μισώ που το λέω αυτό, αλλά ήλπιζα για κάτι πολύ, πολύ δυνατότερο. Χωρίς να θέλω να πω πως το τραγούδι είναι από μόνο του κακό. Φυσικά, η «απογοήτευσή» μου είναι απολύτως προσωπική. Ωστόσο, οι στίχοι είναι δημιουργικοί, με λέξεις όπως “jaded”(κατάκοπος), “gasoline”(βενζίνη), “kerosene”(κηροζίνη) και “vultures”(γύπας).  

10. “Good Goodbye”

Πρώτη σκέψη πάνω σε αυτό; “Είναι όμορφο, γιατί είναι απλό και καθαρό”. Ένα χαλαρωτικό τραγούδι που θα σας κάνει να χαμογελάσετε και μάλλον θα σας φέρει στο νου μερικές νοσταλγικές αναμνήσεις. Τα καθαρά μέρη στην κιθάρα του Toru: είναι εντυπωσιακό το πόσο μαγευτικά μπορούν να είναι τα ακόρντα. Για να μην αναφέρω πως ο Taka πετυχαίνει τέλεια τις ψιλές του νότες όπως πάντα. Πραγματικά τον αγαπάω για όλα τα συναισθήματα που μεταφέρει.

11. “One by One”

Ας ξεσαλώσουμε και πάλι! Αυτό το κομμάτι είναι μανιώδες, τελείως άγριο και γεμάτο ενέργεια. Τη στιγμή που άρχισε να παίζει, μπορούσα να φανταστώ όλη την μπάντα να ανοίγει δρόμο μέσα από τις μάζες, προσκαλώντας περισσότερο κόσμο στην επανάστασή τους. Αν έχετε νιώσει ποτέ καταπιεσμένοι ή πως η ζωή είναι άδικη, αυτό το κομμάτι σίγουρα θα σας βοηθήσει να το βγάλετε από μέσα σας.

12. “Stuck in the Middle”

Ένα τραγούδι για αυτός που νιώθουν πως οι στόχοι τους έχουν χάσει το νόημά τους, πως δεν έχουν να παλέψουν για τίποτα πια. Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα καλυτερεύουν. Και μέχρι να καλυτερέψουν, μουσική σαν αυτή θα είναι εκεί για να μας θεραπεύσει. Αχ, υπάρχουν τόσα πράγματα που λάτρεψα καθώς το άκουγα: αγνός ροκ ήχος, σύγχρονα ηλεκτρονικά στοιχεία και εφέ στη φωνή, σίγουρα ένα από τα καλύτερα τραγούδια στο άλμπουμ. Αγαπημένο σημείο: το τελευταίο ρεφρέν, που έρχεται αμέσως μετά από μια δυναμική γέφυρα. Ξαφνικά, όλοι σταματούν να παίζουν και μπορείτε να ακούσετε μόνο τον Toru στην κιθάρα, ρυθμικά παλαμάκια και τον Taka να τραγουδάει από πάνω τους. Μετά, όλη η μπάντα μπαίνει για ένα δυνατό outro. Αυτά είναι!

13. “Fight the Night”

Δεν είμαι σίγουρη αν περίμενα τέτοιον ήχο.. ΤΟ ΑΓΑΠΩΩΩΩΩΩ! Ένα κομμάτι που σου εμπνέει τόσο δέος, ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση, όμορφη επιλογή λέξεων. Ειλικρινά έχω μείνει άφωνη. ΠΡΕΠΕΙ να το ακούσετε κι εσείς!

14. “Last Dance”

Φτάσαμε στο πρώτο bonus κομμάτι, μια θαυμάσια μπαλάντα. Η μελωδία θα σας τραβήξει την προσοχή και μέχρι το τελευταίο ρεφρέν, ίσως να κλαίτε λίγο…Εντάξει το παραδέχομαι, έκλαιγα πολύ την πρώτη φορά που το άκουσα. Το βίντεο κλιπ είναι όμορφα ασυνήθιστο. Εννοώ, μια ιστορία αγάπης και μια επίθεση εξωγήινων; ΠΟΙΟΣ το σκέφτηκε αυτό; (άνθρωπε που το σκέφτηκες αυτό, ΤΑ ΣΠΑΣ).

https://www.youtube.com/watch?v=6j4vxu8dnp4

15.“The Way Back”

Καιιιιι το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ: “The way back”. Το κύριο riff είναι ακόμα κολλημένο στο κεφάλι μου. Μάλλον θα σιγοτραγουδάω αυτό το τραγούδι για λίγες εβδομάδες. Μου αρέσει πολύ που στην αρχή τον Taka συνοδεύουν μόνο ο Ryota και ο Tomoya, με έναν μακρινό ήχο κιθάρας από πίσω. Αυτά τα μικρά πράγματα σε ενθουσιάζουν και σε κάνουν να θες κι άλλο, σωστά; Και ευτυχώς για εμάς, οι OOR ξέρουν ακριβώς πώς να συνεχίσουν, τελειώνοντας το άλμπουμ με έναν έντονο τρόπο.

Αυτά για σήμερα παιδιά! Έχετε κάποια κυκλοφορία για την οποία θα θέλατε να κάνουμε review; Πείτε μας!

Bye bye προς το παρόν~