από τον Παναγιώτη Νηφόρο

**DISCLAIMER** Το περιεχόμενο αυτού του άρθρου είναι δυσάρεστο και ενοχλητικό. Reader discretion is advised. Αυτό το άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό.

Στην Ιαπωνία έχουν καταγραφεί πολλά βάναυσα εγκλήματα, εξαιρετικά βίαιες κατά συρροή δολοφονίες. Πολλές από αυτές τις τραγωδίες δεν είναι τόσο γνωστές στο δυτικό κόσμο όσο στην Ασία. Αναζητήσαμε μερικούς από τους πρωταγωνιστές των ειδεχθών αυτών εγκλημάτων, προσπαθώντας να αντιληφθούμε τα αίτια των πράξεων τους.

Διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για διαταραγμένες προσωπικότητες, με πολλά ψυχολογικά προβλήματα, που ενισχύονται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο με τον οποίο βιώνουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουν. Η αδιαφορία από την οικογένεια, η οικονομική εξαθλίωση, η σκληρότητα των άλλων απέναντί τους, η ψυχοπαθητική ιδιοσυγκρασία τους, κάποια σωματική μειονεξία ή αδυναμία ολοκληρωμένης σκέψης μπορεί να οδηγήσουν σε παράλογες συμπεριφορές, απίστευτα επιθετικές και βίαιες.        

Ο Tsutomu Miyazaki είναι γνωστός ως ο Little Girl Murderer, ίσως είναι ο πλέον διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος στην Ιαπωνική ιστορία. Γεννημένος με μια σοβαρή παραμόρφωση του καρπού που επηρέασε την ικανότητά του να κάνει φίλους και μην έχοντας την υποστήριξη της πλούσιας, αλλά απόμακρης συναισθηματικά οικογένειάς του,  κλονίστηκε ψυχολογικά. Πρώτη του δολοφονική επίθεση το 1988, με θύμα ένα τετράχρονο κορίτσι, το οποίο παρέσυρε στο αυτοκίνητό του και το οδήγησε σε μια απομονωμένη περιοχή. Τη στραγγάλισε και πέταξε το πτώμα. Μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα, θέλοντας να νιώσει την ίδια συγκίνηση, ο Miyazaki απήγαγε και δολοφόνησε με τον ίδιο τρόπο ένα άλλο κοριτσάκι. Καθώς οι φαντασιώσεις του μεγάλωναν, οι δολοφονίες του εξελίσσονταν με βαρβαρότητα μέχρι που έφτασε στο σημείο να διαμελίσει το τελευταίο του θύμα και να φάει μέρη του σώματος της. Φωτογράφιζε μάλιστα τα θύματά του και έστελνε μέλη από τα σώματά τους μαζί με επιστολές στις οικογένειες τους. Ο Miyazaki συνελήφθη τελικά ένα χρόνο μετά και απαγχονίστηκε.

Ανάλογη η περίπτωση με σωματικό ελάττωμα τη δεκαετία του ’40, ο Seisaku Nakamura, που είναι γνωστός ως ο κωφός δολοφόνος Hamamatsu, με απόλυτη έλλειψη συμπόνιας ή ενσυναίσθησης. Αυτή η συμπεριφορά, μαζί με την ψυχρή μεταχείριση που εισέπραξε από την οικογένειά του, τον έκαναν εξαιρετικά βίαιο. Τα πρώτα θύματά του ήταν δύο γυναίκες, τις οποίες σκότωσε, αφού αντιστάθηκαν όταν προσπάθησε να τις βιάσει. Σε ηλικία 17 ετών, ο Νακαμούρα μαχαίρωσε παρορμητικά άγνωστους ανθρώπους σε ένα εστιατόριο. Τον θυμό του, όμως, έστρεψε και προς την οικογένειά του και μάλιστα, κατά τη διάρκεια μιας έντονης λογομαχίας, μαχαίρωσε τον αδελφό και τραυμάτισε σοβαρά τους γονείς και τα ανίψια του. Ωστόσο, τα θύματα ουδέποτε ενημέρωσαν την αστυνομία από τον φόβο της αντεκδίκησης του διαταραγμένου έφηβου. Τα τελευταία θύματα ήταν μια ολόκληρη οικογένεια. Ωστόσο η μεγαλύτερη κόρη που επέζησε κατάφερε να αναγνωρίσει τον δράστη, ο οποίος και εκτελέστηκε σε ηλικία μόλις 19 ετών.

Παρά το γεγονός ότι ο Takahiro Shiraishi είχε μια φυσιολογική παιδική ηλικία, ως ενήλικας, αποστασιοποιήθηκε από την οικογένειά του και άρχισε να εργάζεται στη βιομηχανία του σεξ, παρασύροντας γυναίκες στην πορνεία στην περιοχή των κόκκινων φαναριών του Τόκιο. Αυτή η εμπειρία τού δίδαξε πώς να χειραγωγεί τις γυναίκες, τακτική που χρησιμοποίησε αργότερα στις δολοφονίες του. Το 2017, ο Shiraishi χρησιμοποίησε το Twitter για να εντοπίσει γυναίκες με τάσεις αυτοκτονίας που τις καλούσε να αυτοκτονήσουν στο σπίτι του για να μπορέσει να τις παρακολουθήσει ή να τις βοηθήσει, αλλά τελικά τις στραγγάλιζε, διαμελίζοντας τα σώματά τους. Όταν μέλος της οικογένειας ενός από τα θύματα ακολούθησε τη διαδικτυακή του διαδρομή, οδηγήθηκε στον δράστη, ο οποίος κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο hangingpro. Η αστυνομία ανακάλυψε τα ακρωτηριασμένα πτώματα οκτώ διαφορετικών γυναικών και ενός άνδρα.

 Ο Yukio Yamaji μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια μετά τον θάνατο του πατέρα του όταν ήταν 11 ετών. Μόλις πέντε χρόνια αργότερα, ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου τη μητέρα του με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ. Λόγω της ηλικίας του και της δύσκολης οικογενειακής του κατάστασης, τέθηκε υπό κράτηση ως ανήλικος. Είχε δηλώσει ότι κίνητρό του για τον φόνο ήταν τα χρέη της μητέρας του. Παρά το αποτρόπαιο έγκλημα, ο Yamaji αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μόλις τρία χρόνια αργότερα, αφού κρίθηκε ότι είχε αναμορφωθεί. Αυτό όμως αποδείχθηκε μοιραίο, γιατί το 2005 υπέκυψε στις δολοφονικές του επιθυμίες, μαχαιρώνοντας θανάσιμα δύο αδερφές και βάζοντας φωτιά στο διαμέρισμά τους. Αυτή τη φορά ο δικαστής δεν θα είναι τόσο επιεικής. Παρά το γεγονός ότι υποβλήθηκε σε ψυχολογική αξιολόγηση που αποκάλυψε ότι υπέφερε από το σύνδρομο Asperger, καταδικάστηκε σε θάνατο.

Η επόμενη δολοφόνος που μας θυμίζει τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη, είναι η Miyuki Ishikawa, μαία σε μαιευτήριο στο Kotobuki, όπου πολλά βρέφη εγκαταλείφθηκαν λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης των γονιών τους. Απογοητευμένη από την έλλειψη πόρων για να φροντίσει τα εγκαταλειμμένα μωρά, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Υπό τη φροντίδα της, πολλά παιδιά πέθαναν από ασιτία ή ασφυξία εξαιτίας της. Προσπάθησε μάλιστα να πάρει χρήματα από τους γονείς για τις δολοφονίες, υποστηρίζοντας ότι το τίμημα για τον θάνατό τους είναι μικρότερο από αυτό που θα κόστιζε το μεγάλωμα τους. Το 1948, η αστυνομία ανακάλυψε πέντε νεκρά βρέφη. Οι νεκροψίες τους πιστοποίησαν ότι δεν είχαν πεθάνει από φυσικά αίτια και η έρευνα οδήγησε στην Ishikawa και τους συνεργούς της (τον σύζυγό της και έναν άλλο γιατρό) που συνελήφθησαν. Ο ακριβής αριθμός των μωρών που δολοφόνησε είναι άγνωστος, αλλά βρέθηκαν 40 πτώματα σε τοπικό νεκροτομείο και άλλα 30 σε έναν κοντινό ναό. Περιέργως, καταδικάστηκε μόνο σε οκτώ χρόνια φυλάκιση, καθώς οι αρχές θεώρησαν τις ανθρωποκτονίες ως εγκλήματα εξ αμελείας και όχι εκ προθέσεως. Μετά από έφεση, η ποινή της μειώθηκε σε μόλις τέσσερα χρόνια.

 Ο Futoshi Matsunaga, με άγνωστο τον ακριβή αριθμό των θυμάτων, παραμένει ένας από τους πλέον διαταραγμένους, καθώς απήγαγε πολλά θύματα ταυτόχρονα και τα ανάγκαζε να αλληλοβασανίζονται. Ο Ματσουνάγκα είχε συνεργό την ερωμένη του, Junko Ogata, την οποία χειραγωγούσε απόλυτα. Θύματα του υπήρξαν και πέντε μέλη της οικογένειας της συνεργού του. Τους κράτησε αιχμάλωτους, σκοτώνοντας τους σταδιακά, εξαναγκάζοντας ακόμη και ένα 10χρονο κορίτσι να κρατήσει τη μητέρα της για να την πνίξει ο πατέρας της. Το ζευγάρι συνελήφθη όταν το τελευταίο θύμα απαγωγής δραπέτευσε και επικοινώνησε με την αστυνομία. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι ήταν αθώος, αλλά η συνεργός του ομολόγησε τα πάντα. Καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη η Ogata και σε θάνατο ο Matsunaga.

Ακολουθεί ο Genzo Kurita, μια απολύτως διαταραγμένη προσωπικότητα χωρίς κανένα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή. Δρα περίπου μια τετραετία που κόστισε τη ζωή σε οκτώ ανθρώπους. Νεαρός ακόμη ο Kurita άρχισε να έχει προβλήματα με τον νόμο, είχε συλληφθεί για διάρρηξη και επίθεση. Το 1948, διέπραξε τον πρώτο του φόνο, σκοτώνοντας ένα από τα κορίτσια με τα οποία έβγαινε καθώς τον πίεζε για να παντρευτούν. Αργότερα σκότωσε μια από τις φίλες του. Αφού δεν καταδικάστηκε για αυτούς τους φόνους, σκότωσε μετά από κάποια χρόνια, αυτή τη φορά μια νεαρή γυναίκα στο Koyama που βίασε ακριβώς δίπλα στο κοιμισμένο μωρό της, το οποίο όμως δεν πείραξε. Λίγο αργότερα βίασε και σκότωσε μια 29χρονη γυναίκα, την οποία πέταξε σε γκρεμό, πετώντας μαζί και τα τρία μικρά παιδιά της. Οι τελευταίοι φόνοι του διαπράχθηκαν το 1952, όταν σκότωσε μια ηλικιωμένη γυναίκα και τη νεαρή ανιψιά της. Για μια ακόμη φορά βίασε το πτώμα, αφήνοντας όμως τα δακτυλικά του αποτυπώματα, οπότε η αστυνομία τον εντόπισε γρήγορα και τον συνέλαβε. Ο Kurita καταδικάστηκε σε θάνατο, άσκησε έφεση, αλλά λόγω της ασταθούς ψυχικής του κατάστασης, απέσυρε την έφεση και εκτελέστηκε το 1959.

Ο Kiyoshi Okubo βίασε και δολοφόνησε οκτώ γυναίκες. Αν και καταγόταν από μια οικογένεια που τον περιέβαλε με στοργή ειδικά η μητέρα του, είχε υποστεί γενικώς μπούλιγνκ λόγω των ρωσικών του καταβολών. Στο σχολείο, αδιαφορώντας για τους δασκάλους και τους συμμαθητές του, παρουσίαζε απείθαρχη έως και ανησυχητική συμπεριφορά, αφού όταν ακόμη ήταν έντεκα ετών, επιτέθηκε σεξουαλικά σε μια νεαρή κοπέλα, βάζοντας πέτρες στα γεννητικά της όργανα. Λίγα χρόνια αργότερα, επιχείρησε τον πρώτο του βιασμό, αλλά συνελήφθη και φυλακίστηκε για τέσσερα χρόνια. Αν και παντρεμένος, δέκα χρόνια μετά, στραγγάλισε οκτώ γυναίκες σε διάστημα δύο μηνών. Ο Ōkubo συνελήφθη και ομολόγησε τα πάντα. Προσπάθησε να αποδώσει τις πράξεις του στην κακή μεταχείριση που αντιμετώπισε μέσα στη φυλακή, ισχυριζόμενος ότι έτσι αντιδρούσε ενάντια στην εξουσία. Κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο με απαγχονισμό το 1973.

Αυτό το οποίο επίσης παρατηρούμε είναι ότι για όλα αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα η ιαπωνική κοινωνία υιοθετεί και εφαρμόζει αμετάκλητα τη θανατική ποινή.

Πηγή: serialkillershop.com