Manga Review: Dr. Stone

Ένα review από τη Σοφία Παπαδόγγονα

66657978_365473234118905_5199252147408994304_n

Πριν ξεκινήσω το review, θα σας πω τον πόνο μου. Ξεκινάω πριν 1-2 μήνες τυχαία να διαβάζω το συγκεκριμένο manga και αποφασίζω λοιπόν πριν μια εβδομάδα ότι θα γράψω το review με την προοπτική ότι στην πρώτη παράγραφο θα σας έλεγα ότι πρέπει να γίνει anime. ASAP. Για να μην τα πολυλογώ ανακαλύπτω προχθές ότι υπάρχει ήδη και προβάλλεται ήδη από το καλοκαίρι. Όπως καταλαβαίνετε στο τσακ γλυτωσα το ρεζιλίκι "ποια άσχετη μας γράφει reviews". 

Μπαίνοντας, λοιπόν, στο ψητό. Πρόκειται για comedy adventure με τρομερή επιτυχία και ως manga και ως anime απ΄ό,τι έχω καταλάβει. Η ιστορία ξεκινάει με τον Taiju να λέει στον Senkuu ότι αποφασίσε να εξομολογηθεί τον έρωτα του στην Yuzuriha. Αυτό, βέβαια, δεν γίνεται ποτέ, καθώς με συνοπτικές διαδικασίες, μετά από μια περίεργη λάμψη, όλη η ανθρωπότητα πετρώνει (Μέδουσα, εσυ;) και βρισκόμαστε σε ένα post-apocalyptic σκηνικό 3715 χρόνια μετά, την μέρα που ο Taiju θα ξεπετρώσει. Ο Senkuu θα είναι ήδη εκεί, περιμένοντας με ανυπομονησία τον καλύτερο του φίλο, με σκοπό να λύσουν το μυστήριο της πέτρας και να αναβιώσουν την ανθρωπότητα. Και ο μοναδικός τρόπος να το καταφέρουν (catchphrase alert) με 10 δισεκατομμύρια τοις εκατό επιτυχία: η επιστήμη. 

74674434_2562023280552058_1620571171726557184_n

Θα ξεκινήσω με το πιο αδύναμο σημείο του manga, δηλαδή τους χαρακτήρες: 

Ο Senkuu είναι ο βασικός πρωταγωνιστής και ο εγκέφαλος της ιστορίας. Η επιστήμη τον συναρπάζει και σαν ένας μικρός θεός-δημιουργός σε κάθε chapter κατορθώνει και ένα νέο επιστημονικό επίτευγμα, που θα φέρουν τον κόσμο ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό που ήταν. Πρακτικά, ο μόνος λόγος που προχωράει η ιστορία.  

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες έχουν μία νοστιμάδα, αλλά περνούν και αδιάφοροι ταυτόχρονα. Ο μόνος άξιος μνείας είναι ο Tsukasa, ο antagonist. Προβάλλει το αντίπαλο δέος, την πεποίθηση ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας ήταν αυτή που οδήγησε στην εκφύλιση του ανθρώπινου γένους (μεταξύ μας, δεν μπορω να διαφωνήσω και απόλυτα). Βλέπει την πέτρωση ως μια δεύτερη ευκαιρία για μια ελεγχόμενη εξέλιξη (aka στασιμότητα). 

Την ιδέα, όμως, πίσω από την ιστορία την βρίσκω ευφυέστατη. Έχουμε γυρίσει πίσω στην λίθινη εποχή, αλλά με όλη την τεχνογνωσία του σήμερα. Μόνος στόχος η αναβίωση, μέσα σε ένα άκρως χιουμοριστικό και ανάλαφρο κλίμα.  

Το storyline έρχεται να συμπληρώσει και το λεπτομερέστατο art. Προσωπικά το θεωρώ από τα καλύτερα που θα συναντήσει κάποιος, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι το manga ποντάρει στην κωμωδία και δημοσιεύεται εβδομαδιαίως.