από τον Kalivo

Κατά το πέρασμα σας από τον χώρο των anime, είτε όταν πρωτοξεκινήσατε και μάθατε για τα anime, είτε όταν είχατε πλέον συμπληρώσει αρκετό χρονικό διάστημα βλέποντας, σίγουρα θα έτυχε να ακούσετε, να διαβάσετε, έστω για μία φορά και μόνο, σχετικά με το στούντιο που φέρει το όνομα Madhouse. 

Αλλά μην ανησυχείτε, ακόμα κι αν σήμερα, με το συγκεκριμένο άρθρο είναι η παρθενική φορά που ακούτε τη λέξη Madhouse, εγώ είμαι εδώ για να συζητήσουμε για το δημοφιλές στούντιο.

Ας ξεκινήσουμε την κουβέντα με λίγα λόγια σχετικά με την εταιρεία. Ναι, γιατί το στούντιο Madhouse στην πραγματικότητα είναι μία ολόκληρη εταιρεία, και μάλιστα, δεν είναι το μεγάλο ψάρι στην όλη κατάσταση. Στην ευρύτερη εικόνα, το στούντιο Madhouse είναι μία θυγατρική του τηλεοπτικού σταθμού Nippon TV που με τη σειρά του είναι ιδιοκτησία του ομίλου Yomiuri Group. Και κάπως έτσι μάθαμε για τους γονείς, ίσως και για τους παππούδες της Madhouse (ας την κάνουμε κοπέλα να είναι και χαριτωμένη).

Όμως, ακόμα δεν μας συστήθηκε, δεν μας είπε τίποτα για τον ίδιο της τον εαυτό, γιατί καλοί και οι πρόγονοι, αλλά εμείς εκείνη θέλουμε να γνωρίσουμε. Λοιπόν, η Madhouse ιδρύθηκε στις 17 Οκτωβρίου του 1972, πράγμα που την κάνει σήμερα 49 χρονών. Και αν και δεν είναι ευγενικό να ρωτάς μία κυρία την ηλικία της, εκείνη είναι ακομπλεξάριστη και μας την είπε από μόνη της για να κατευνάσει την περιέργειά μας. Κυρίως βέβαια, πιστεύω εγώ ότι το είπε για να καυχηθεί. Ένα στούντιο με τόσα χρόνια στον χώρο, με τόση εμπειρία, με σχεδόν 50 χρόνια στην πλάτη της, η Madhouse σίγουρα δεν είναι κάποια τυχαία και το γνωρίζει και η ίδια. Άλλωστε, για να γυρίσουμε ξανά στις καταγωγές της και για να συνεχίσει κι εκείνη να παινεύεται, μας αναφέρει πως η δημιουργία του στούντιο οφείλεται σε έμπειρους γνώστες του χώρου. Δεν γίνεται να ξεχνάει κανείς από που ήρθε, έτσι και η Madhouse ερχόμενη από τη διάλυση (λόγω χρεοκοπίας) του στούντιο Mushi Pro έχει γερές και "βαριές" ρίζες, και σίγουρα μία αξιόλογη προϊστορία. Τέσσερα χρόνια λοιπόν, μας λέει, μετά την αποχώρηση του θρυλικού Osamu Tezuka (τον οποίο θα συζητήσουμε μια άλλη φορά) από το Mushi Pro, και ενώ φαίνεται πως μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει η κατάσταση, τέσσερα μέλη, οι Masao Maruyama, Osamu Dezaki, Shigeyuki Hayashi (Rintaro) και Yoshiaki Kawajiri αποφασίζουν να ιδρύσουν, να γεννήσουν, τη Madhouse.

Ωστόσο, κάνει μία μικρή παύση και συνεχίζει, μην νομίζετε ότι τα πρώτα χρόνια ήταν άνετα, πόσο μάλλον εύκολα. Οι πρώτες δουλειές της Madhouse ήταν κυρίως βοηθητικές, δηλαδή δεν παρήγαγε η ίδια anime, αλλά βοηθούσε με την παραγωγή, σχεδιάζοντας κατά βάση για το στούντιο TMS entertainment (Tokyo Movie Shinsha τότε). Η πρώτη αυτόνομη δουλεία θα έρθει τρία χρόνια αργότερα, το 1976, και η δεύτερη θα ακολουθήσει το ίδιο μοτίβο για να βγει το 1979. Και τη δεκαετία του ‘80 θα συνεχιστεί λίγο πολύ η ίδια κατάσταση.

Για να φτάσει το 1990 λέει με στόμφο, όπου αρχίζει σιγά σιγά να χτίζει ένα όνομα για τον εαυτό της. Και ειδικότερα, έρχονται τα τέλη του 90 και οι αρχές του νέου αιώνα για να σηματοδοτήσουν την έναρξη της καλής περιόδου και την είσοδο με τη βούλα για τα καλά στον χώρο των anime. Πιο συγκεκριμένα, η Madhouse τότε θα δώσει στις οθόνες μας παραγωγές, όπως Trigun, Hajime no Ippo, Petshop of Horrors, Vampire Hunter, Metropolis και φυσικά τις ταινίες του μοναδικού Satoshi Kon: Perfect Blue (που ήταν και το σκηνοθετικό του ντεμπούτο), Millennium Actress, Tokyo Godfathers, Paprika και τη μόνη του τηλεοπτική σειρά Paranoia Agent.

Κι ύστερα η πορεία της συνέχισε να παίρνει την ανιούσα. H Madhouse έγινε ένα στούντιο σήμα κατατεθέν μιας καλής, μεγάλης παραγωγής. Εκεί κοντά στην περίοδο του 2010, που για πολλούς είναι και η επονομαζόμενη χρυσή εποχή των anime, η Madhouse θα συνεχίσει, έχοντας πλέον βάρος από τις προηγούμενες παραγωγές της, να δημιουργεί και να τροφοδοτεί το κοινό με «διαμάντια». Θα ακολουθήσουν παραγωγές, πολλές και εντυπωσιακές. Ανάμεσά τους θα ξεχωρίσουν το all-time classic Deathnote που έχει γίνει το anime εισαγωγής για πολλούς νέους fans στον κόσμο των anime. Το Monster ίσως ένα από τα καλύτερα anime μυστήριου και σασπενς. Το NANA και αυτό ίσως ένα από τα καλύτερα μουσικά anime, ξεπερνώντας το Beck (παρόμοιας θεματολογίας) που η Madhouse είχε ήδη κυκλοφορήσει δυο χρόνια νωρίτερα. Το Black Lagoon, που πολλοί το αποκαλούν ως την anime σειρά του Hollywood, λόγω της δράσης και της κινηματογραφικότητας του «πιστολιδιού». Τα Hellsing Ultimate, Claymore, Dennou Coil, Kaiba, One Outs, Summer Wars, Redline, Kaiji, Hunter x Hunter του 2011 και Chihayafuru (ένα anime που δεν μπορούσα να παραλείψω μιας και προσωπικά το λατρεύω, αλλά κάντε λίγη υπομονή να διαβάσετε για αυτό σε ένα ξεχωριστό review).

Και η λίστα δεν τελειώνει εδώ. Θα ακολουθήσουν και άλλες επιτυχίες στη σύγχρονη εποχή, εκεί μετά και το 2015, με παραγωγές όπως No Game No Life, Death Parade, Ore Monogatari, Overlord και One Punch Man που αναμφίβολα τα έχουν πάει καλά.

Παρόλα αυτά, διακόπτει η Madhouse, όσο καλός και να ΄σαι, η ζωή δεν είναι πάντα ευκολίες και ούτε όλα συνεχίζουν να είναι ρόδινα. Έτσι και για εκείνη το 2011, η αποχώρηση του Masao Maruyama, ιδρυτικού και διευθύνοντος μέλους από το στούντιο, όσο να ΄ναι της στοίχισε. Σίγουρα, η Madhouse δεν έπεσε στα πατώματα να κλαίει, αλλά έχασε κι ένα σημαντικό κομμάτι της ταυτότητάς της. Πλέον, το στούντιο έχει χάσει λίγη από τη δόξα των προηγούμενων ετών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έπαψε να υπάρχει, να δημιουργεί και να συμμετέχει ενεργά στην anime κοινότητα, που γιατί όχι θα το πω, επί τόσα χρόνια διαμόρφωνε με τις δουλειές του.

Κάπου εδώ ολοκληρώνει η Madhouse την κουβέντα της, γιατί χτυπάει το τηλέφωνό της και σαν πολυάσχολη απαντάει, μας ευχαριστεί για το χρόνο μας (και εμείς το ίδιο) και αποχωρεί κοιτώντας πίσω προς εμάς, διότι ξέρει ότι θα την ξανά αναζητήσουμε για να την δούμε! 

Πηγές: honeysanime.com, tvtropes.org, en.wikipedia.org