Ας ξεκινήσουμε με τρεις εντελώς τυχαίες  υποθέσεις.

Πρώτον: Το τέλος του κόσμου είναι γραμμένο σε καρτελάκια σελιδοποίησης από μια μάγισσα του 17^ου αιώνα.

Δεύτερον: Οι Τέσσερεις Καβαλάρηδες της Αποκαλύψεως καβαλάνε μοτοσυκλέτες και φοράνε δερμάτινα.

Τρίτον: Ο Αντίχριστος λέγεται Αδάμ, κι αντί για το σκυλί των Μπάσκερβιλ έχει συντροφιά το κουτάβι από τη «Μάσκα»

Αν μέσα σε αυτά βάλεις τη συνομωσία του «Άδηλου Σχεδίου» - που τελικά ίσως και να μην είναι τόσο άδηλο- τη συμμαχία μεταξύ ενός αγγέλου κι ενός δαίμονα και την έκτακτη εμφάνιση ενός Κυνηγού Μαγισσών, βρίσκεσαι  στην αρχή της άφιξης του Αρμαγεδδώνα. Ενός  Αρμαγεδδώνα που έρχεται καλπάζοντας χωρίς πολλά-πολλά, με συνοδεία μπόλικους τόνους καλαμαράκια και αστακούς στον Κεντρικότερο δρόμο του Λονδίνου. 

Τον Neil Gaiman των έχουμε γνωρίσει μέσα από μεγάλες επιτυχίες του, όπως τα Sandman, Coraline, The Graveyard Book, Neverwhere  και Stardust. Η δουλειά του έχει μεταφερθεί σε θέατρο και κινηματογράφο, κερδίζοντας βραβεία αλλά, κυρίως, την αγάπη του κόσμου. Ο μοναδικός τρόπος γραφής του, η φαντασία του που δημιουργεί έναν κόσμο από μια χούφτα λέξεις, ο τρόπος του να βλέπεις τον κόσμο είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν το βιβλίο αυτό τόσο… δαιμονικά λαχταριστό.

Ο Terry Pratchett είναι ο δημιουργός της σειράς bestseller Discworld, με το πρώτο βιβλίο της σειράς “Colour of Magic”. Αυτό που τον ξεχώρισε ήταν το χιούμορ του (που μερικές φορές πρέπει να το επεξεργαστείς για να το καταλάβεις, αλλά πάντα σε αφήνει να χαμογελάς στο τέλος μιας ατάκας).

Ξέρεις ότι έρχεται το τέλος του κόσμου όταν ένας άγγελος κι ένας δαίμονας συνεργάζονται για να σώσουν τα απομεινάρια του λίγες ώρες πριν την καταστροφή. Η Ανάθεμα Ντιβάις, τουλάχιστον, ξέρει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, γι αυτό και καταφτάνει στη Βίλα Γιασεμί χωρίς πολλές ελπίδες, και με το βιβλίο της Αγνής Νάτερ υπό μάλης.  Κάπου εκεί, μέσα στο σκοτάδι, θα πέσουν πάνω της ο Αζηραφάλ και ο Κρόουλυ οι οποίοι, χωρίς καν να το ξέρουν, θέλουν τη σωτηρία του κόσμου όσο και η Ανάθεμα…

[Ανάμεσα στα πολλά βιβλία για το τέλος του κόσμου, και τα ακόμη περισσότερα για δαίμονες, αγγέλους και μάγισσες δεν θα μπορούσα να διαλέξω ένα με περισσότερο χιούμορ και γούστο. Στυλ που σχεδόν μοιραία –και ωραία, θα έλεγε μια ψυχή- θυμίζει Tim Robbins, αναφορές που χρειάζεσαι λίγη ώρα για να αποκρυπτογραφήσεις –σαν να έχεις εσύ στα χέρια σου το βιβλίο της Αγνής Νάτερ- και λίγο, πολύ λίγο ρομάντζο. Σίγουρη συνταγή επιτυχίας  από δύο καταξιωμένα ονόματα, χωρίς ωστόσο το όνομα να προπορεύεται της θεματολογίας.]

Γιατί να το διαβάσεις

Διότι, παρά τον καθαρά χιουμοριστικό του χαρακτήρα, αναφέρεται, λίγο-πολύ, σε θέματα που όλοι μας έχουμε σκεφτεί και άρα μπορούμε να καταλάβουμε. Δεν είναι το απόμακρο βιβλίο-οδηγός που θα αναγκαστείς να μελετήσεις για να προσεγγίσεις.

Είναι ένα μικρό διαμαντάκι ξεκούρασης, εύκολο κι ευπροσάρμοστο στις διαθέσεις σου με την κάθε σελίδα που γυρνάς. Οι πολλοί –αν και όχι ενδελεχώς παρουσιασμένοι- χαρακτήρες αποτελούν ευχάριστα διαλείμματα από την κύρια πλοκή, αφήνοντάς τα γεγονότα να κατακαθίσουν μέσα στον αναγνώστη.

Κανένα βιβλίο με ανάποδο εξώφυλλο-οπισθόφυλλο δεν είναι βαρετό! Αν μη τι άλλο, είναι ένα καθαρό σημάδι πως πρόκειται να διαβάσεις ένα βιβλίο διχασμένο εξωτερικά, μα τόσο ενιαίο εσωτερικά που δεν μπορείς να καταλάβεις ποιος συγγραφέας έγραψε τι. Κι αυτό, εν τέλει, είναι που κάνει ένα βιβλίο όμορφο σαν σύνολο.

Με αγάπη, Melane.