από τον Παναγιώτη Νηφόρο 

Τα τέλη των 90’s αποτελούν μια χρυσή περίοδο για τα JRPGs. Οι developers θα μας χαρίσουν μερικά από τα σημαντικότερα παιχνίδια του είδους, video games με απίστευτη ποιότητα, θαυμάσιες πλοκές και επικά soundtracks.

Βρίσκουμε τη SEGA με δυνατά χαρτιά στα χέρια της για το Saturn, με κύκνειο άσμα το Panzer Dragoon Saga, ένα φαντασμαγορικό κομψοτέχνημα της Team Andromeda. Τα επίσης θαυμάσια Grandia και Lunar: The Silver Star Story / Lunar 2: Eternal Blue Complete της Game Arts κάνουν την εμφάνιση τους σε Saturn και PlayStation. Η Sony αναδεικνύει και εκείνη σπουδαία παιχνίδια στον συγκεκριμένο τομέα, στην παιχνιδομηχανή της. Απόδειξη και η σύμπραξή της με τη SquareSoft -νυν Square Enix-, αφού δια χειρός της αναπτύσσονται τα Chrono Cross και Xenogears. Εκτός από τα εξαιρετικά αυτά βιντεοπαιχνίδια, όμως, η θρυλική εταιρεία έχει στο δυναμικό της ένα franchise το όποιο έχει ήδη διανύσει μια μοναδική πορεία στις κονσόλες της Nintendo στα τέλη της δεκαετίας του ’80 με αρχές του ’90, το Final Fantasy. Το 7^ο μέρος είναι εδώ, αποκλειστικά για το PlayStation. Έτοιμοι να ταράξουν την αρένα των 32-bit, ο Hironobu Sakaguchi και η ομάδα του παραδίδουν στους gamers το 1997 ένα παιχνίδι μοναδικό, ιστορικό, υπέροχο, εμβληματικό, ενώ αποτελεί και system seller για την ίδια την κονσόλα της Sony με πωλήσεις άνω των 7 εκατομμυρίων μέχρι το τέλος του 20^ου αιώνα. Στη συνταγή αυτή της επιτυχίας συνέβαλε ένα μεγάλο μουσικό κεφάλαιο, ένα μοναδικό μυαλό στη σύνθεση των video games εδώ και 36 συναπτά έτη. O Nobuo Uematsu δημιούργησε ένα soundtrack, το οποίο μέχρι και σήμερα είναι το νούμερο ένα σημείο αναφοράς στην εργογραφία του. Ναι, ορθά καταλάβατε, το σημερινό άρθρο είναι ένα αφιέρωμα στο περίφημο και μνημειώδες OST του Final Fantasy VII.

Οφείλω να ενημερώσω τους αναγνώστες ότι μέσα στο άρθρο υπάρχουν spoilers σχετικά με το παιχνίδι.

Η μουσική του παιχνιδιού δίχως αμφιβολία επηρέασε αμέτρητες συνθέσεις μεταγενέστερων βιντεοπαιχνιδιών, εμπνέοντας και μυώντας μια ολόκληρη γενιά στην απαράμιλλη ομορφιά της ορχηστρικής μουσικής. Ο Uematsu βέβαια έχει συνθέσει τη μουσική για όλα τα προηγούμενα Final Fantasy, ωστόσο όπως προαναφέραμε, η συγκεκριμένη δουλειά είναι ιδιαίτερα αγαπητή στους gamers και οπαδούς της σειράς.

Με τη μετάβαση από το Final Fantasy VI του SNES στο Final Fantasy VII του PlayStation, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί η μουσική σε πραγματικό χρόνο μέσω της ίδιας της κονσόλας και όχι μέσα από τον οπτικό δίσκο του παιχνιδιού. Με αυτή την καινοτόμο πρωτοβουλία, λοιπόν, η μουσική γίνεται ένα με τις δυνατότητες της κονσόλας και το ηχητικό αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακό!

Η πραγματική ομορφιά της μουσικής στο Final Fantasy VII αναδεικνύεται έντονα από το κινηματογραφικό της στυλ, θυμίζοντας κινηματογραφική ταινία. Δεν αρκείται όπως στους προηγούμενους τίτλους σε ένα επαναλαμβανόμενο θέμα που ανακυκλώνεται σε όλο το παιχνίδι, αλλά η μουσική ρέει και προσαρμόζεται στις σκηνές και τους αφηγηματικούς ρυθμούς που ξεδιπλώνονται μπροστά στον παίκτη. Ο ρυθμός της μουσικής επιταχύνεται ή επιβραδύνεται ανάλογα με τη διάθεση και την ένταση του παιχνιδιού, προσθέτοντας ακόμη περισσότερη «αδρεναλίνη».

Οι προσαρμογές της μουσικής είναι εμφανείς από την αρχή, από το intro του παιχνιδιού. Αυτή η συνήθως ευχάριστη και εύκολη εισαγωγή χαρακτηρίζεται από δυσοίωνα και έντονα riff στο τέλος του παιχνιδιού και καταστροφικές νότες legato που προσδίδουν μια τεταμένη ατμόσφαιρα, αφού ο αρχικός στόχος του παιχνιδιού είναι η καταστροφή ενός από τους αντιδραστήρες Mako της Shinra. Σε ένα παιχνίδι βαρύ χωρίς φωνητικές ερμηνείες, αυτά τα riff, τα κατεβάσματα και τα ανεβάσματα, αποδίδουν με δεξιοτεχνία τις συναισθηματικές σκηνές, ζωντανεύοντας ουσιαστικά τους ίδιους τους χαρακτήρες.

Όσο κυλά η ιστορία, ο παίκτης προετοιμάζεται για το μουσικό θέμα της μάχης. Με αυτό το εκρηκτικό κομμάτι ενισχύεται η αυτοπεποίθηση του παίκτη, ο ενθουσιασμός του, η αίσθηση ότι θα βγει νικητής. Συμμαχεί πάντα με την αναγνωρίσιμη μελωδία της νίκης που μοιάζει να σαλπίζει στο αποκορύφωμα της μάχης.

Ο βασικός πυρήνας της ιστορίας στο FFVII περιστρέφεται γύρω από τον ανταγωνιστή του Cloud, τον Sephiroth. Καθώς η αφήγηση προχωρά, η επιρροή του Sephiroth γίνεται αισθητή όλο και περισσότερο, αυξάνοντας μέχρι το σημείο της κορυφαίας μάχης με την τελική του μορφή. Είναι σε αυτή την τελευταία μάχη που η μουσική αγγίζει το επικό της κρεσέντο, με τη μορφή του στοιχειωτικά μελωδικού και θρυλικού θέματος του Sephiroth, «One-Winged Angel».

Ο Uematsu επηρεάστηκε από πολλές πηγές για το «One-Winged Angel», από τον Stravinsky μέχρι τον Jimi Hendrix, ακόμα και από λατινικές χορωδιακές παραστάσεις. Αυτά τα όμορφα και αποκαλυπτικά χορωδιακά κομμάτια οδήγησαν τον Uematsu να συμπεριλάβει τα πρώτα ψηφιοποιημένα φωνητικά σε ένα παιχνίδι Final Fantasy. Για να το πετύχει εργάστηκε συστηματικά, συνδυάζοντας στίχους από το Carmina Burana του Carl Orff με τα δικά του δείγματα για να δημιουργήσει αυτό που είναι αναμφισβήτητα ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά boss themes μέχρι σήμερα. Μέσα από τα κουδούνια που χτυπούν, την ορχηστρική μεγαλοπρέπεια, τα περίεργα φωνητικά και τα riff της rock μουσικής, ο καταστροφικός αντίκτυπος αποτυπώνεται εύστοχα.

Σε αντίθεση με την έκρηξη και την ενέργεια που βγάζει το «One-Winged Angel», το δεύτερο στολίδι του FFVII στο μουσικό gaming στερέωμα είναι το «Aerith’s Theme». Δημιουργημένο για να είναι «λυπημένο, αλλά παράλληλα όμορφο», ο συνθέτης το δένει απόλυτα με τον οδυνηρό θάνατο της Aerith από το σπαθί του Sephiroth στη Forbidden City. Με την αρχή, τη μέση και το τέλος του να ορίζονται από απαλές νότες πιάνου, σε συνδυασμό με την άτονη, αρμονική ροή στον πυρήνα του, το κομμάτι έχει γίνει συνώνυμο με το ίδιο το παιχνίδι. Στη συνέχεια κέρδισε τη φήμη ως μια από τις πιο διάσημες συνθέσεις βιντεοπαιχνιδιών που γράφτηκαν ποτέ. Ψηφίστηκε ακόμη και στο Hall of Fame του Classic FM το 2012.

Στην πορεία του παιχνιδιού οι χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με τους μυστηριώδεις Turks, το ειδικό τμήμα έρευνας της Shinra Inc. Ενώ οι Turks λειτουργούν ως σοβαρή απειλή, το μουσικό μοτίβο και η ενέργεια που βγάζει προσφέρουν μάλλον ελαφριά ανακούφιση. Αυτό αντανακλάται στα γεμάτα, βαριά κρουστά και τον απαλό, σταθερό ρυθμό που εισάγεται κάθε φορά όταν οι Turks είναι τριγύρω.

Κομμάτια όπως το «Turks’ Theme», ακόμα και η τρελή εκκεντρικότητα του «Electric de Chocobo», βοηθούν στην εξισορρόπηση του OST στο σύνολό του με τα πιο “σοβαρά” κομμάτια. Αυτό ενισχύει τη συναισθηματική επίδραση κομματιών όπως το «One-Winged Angel» όταν τελικά χτυπούν, συνδυάζοντας τις ενέργειές τους για να ταξιδέψουν τους παίκτες και τους ακροατές στα ψηλά, τα χαμηλά και τα τρελά ενδιάμεσα του παιχνιδιού.

Παρότι το πρωτότυπο FFVII είναι πλέον 25 ετών, χάρη στον Nobuo Uematsu, διατηρείται φρέσκο στο μυαλό των θαυμαστών, των παικτών και των νεοφερμένων στο σύμπαν μέσω του μοναδικού soundtrack και της αφήγησης. Εντρυφώντας στην Pop κουλτούρα, ο Uematsu ίδρυσε τελικά ένα συγκρότημα ορχηστρικής μουσικής hard rock, τους «The Black Mages», μαζί με άλλους δύο υπαλλήλους της Square Enix, για να παίζουν rock εκδοχές των συνθέσεων του, της σειράς Final Fantasy. Ως απόδειξη της λαμπρότητας και της μακροζωίας του έργου του, οι ορχηστρικές συναυλίες Final Fantasy γίνονται ακόμα συχνά για να γιορτάσουν και να μοιραστούν τη χαρά και τον ενθουσιασμό που είναι συνώνυμα με τη μουσική του. Ευχόμαστε και η Ελλάδα κάποια στιγμή να τον υποδεχτεί, αν και μάλλον άδικα ελπίζουμε…

Ως αυτόνομα μουσικά κομμάτια, κάθε μια από τις συνθέσεις του Nobuo Uematsu είναι ένα κόσμημα από μόνες τους. Ενώ συνδυαζόμενα με το ίδιο το παιχνίδι, τα OST του προστίθενται στην αφήγηση του παιχνιδιού και γίνονται ένα ανεκτίμητο μέρος της ιστορίας της μουσικής των βιντεοπαιχνιδιών.

Το OST του «Final Fantasy VII» από τον Nobuo Uematsu, σε 4 CD, από την προσωπική μου δισκοθήκη, αγορασμένο από τον Καναδά | Square Enix, 2004 (ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ)

Πηγή: cinelinx.com