από τον Παναγιώτη Νηφόρο 

Σχεδόν οι περισσότεροι από εμάς είμαστε ήδη εξοικειωμένοι με την έννοια του Bonsai.

Πρόκειται για μια ιδιαίτερη ιαπωνική μορφή τέχνης, η οποία παράγει μικρά δέντρα που μιμούνται την εμφάνιση υψηλότερων δέντρων πλήρους μεγέθους και χρονολογικά ανάγεται χίλια χρόνια πίσω. Τα Bonsai συνιστούν σημαντική διακοσμητική επιλογή, καλύπτοντάς μας αισθητικά, διατηρώντας ταυτόχρονα μια χαρακτηριστική σχέση με τη φύση και τις ιδιομορφίες της. 

Ωστόσο, πολλοί ακόμη δεν έχουν ακούσει για το Daisugi. Μια άλλη τεχνική, η οποία παρά τις βασικές ομοιότητες που έχει με την τεχνική του Bonsai, παράγει πολύ διαφορετικά αποτελέσματα. Πρόκειται για μια τεχνική του 14ου ή του 15ου αιώνα, την οποία επινόησαν οι Ιάπωνες με σκοπό να παράγουν ξύλα, χωρίς να κόβουν ανεξέλεγκτα δέντρα. Η μέθοδος αυτή επιτρέπει με ένα κλάδεμα τύπου Bonsai, τα κλαδιά των κέδρων Kitayama να αναπτύσσονται προς τα πάνω από μια πλατφόρμα. Γι’ αυτό αποκαλείται και μέθοδος  «κέδρου πλατφόρμας» που προσφέρει μια αποτελεσματική, βιώσιμη και αισθητικά άκρως εντυπωσιακή προσέγγιση στη δασοκομία. 

Η λογική αυτή γεννήθηκε στο Κιότο και αντί οι υλοτόμοι να κόβουν ολόκληρο το δέντρο, συλλέγουν μόνο τα ανώτερα τμήματα, οριοθετημένα πάνω από μια συγκεκριμένη πλατφόρμα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο η ξυλεία προκύπτει από τα διαρκώς αναπτυσσόμενα άνω τμήματα του δέντρου, αφού η βάση του, ρίζα και κορμός παραμένουν ανέπαφα και μπορούν φυσιολογικά να παράγουν.

Παρόλο που σήμερα η μέθοδος Daisugi χρησιμοποιείται κυρίως σε κήπους ή Bonsai,  αρχικά αναπτύχθηκε προκειμένου να αντιμετωπιστεί η έλλειψη δενδρυλλίων και η αυξανόμενη έλλειψη χώρου.

Η τεχνική επέτρεψε στους ειδικούς να ρίξουν τους ανώτερους βλαστούς του κέδρου Kitayama μετά από μόλις 20 χρόνια και να φυτέψουν αποτελεσματικά δύο δέντρα σε έναν χώρο που συνήθως καταλάμβανε ένα!

Το μεγαλύτερο μέρος του ξύλου χρησιμοποιήθηκε αργότερα για την κατασκευή παραδοσιακών ιαπωνικών τσαγιερών, οι περισσότερες από τις οποίες βρίσκονται στο Κιότο, μια πόλη που είναι ακόμα γνωστή για την πολιτιστική της κληρονομιά, όπου για πρώτη φορά υιοθετήθηκε η τεχνική αυτή. Θρυλείται μάλιστα ότι ο εξέχων δάσκαλος του τσαγιού του Κιότο, ο Sen-No-Rikyu, προώθησε την ανάγκη τελειότητας στον κέδρο Kitayama και τελικά οδήγησε στην εμφάνιση της συγκεκριμένης ιδιαίτερης αυτής τεχνικής, της μοναδικής Daisugi!

Πηγή: sabukaru.online