από τον Kalivo

Το γιγάντιο μπρόκολο είναι εδώ, η πόλη ψάχνει τον «σωτήρα» της και ο Mob ψάχνει να βρει την αγάπη. Η τρίτη και τελευταία σεζόν του Mob Psycho ήταν γεμάτη.

Το 2022 μας άφησε με κάτι καλό για να προετοιμαστούμε για το, όπως φαίνεται, δύσκολο ξεκίνημα του 2023 με όσα συμβαίνουν στην χώρα μας, αλλά και παγκοσμίως. Βέβαια, σκοπός δεν είναι να σχολιάσω την επικαιρότητα, απλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ έστω και για πολύ λίγο στα τωρινά γεγονότα. Λοιπόν, συνεχίζοντας με τα anime. 

Ποιος πραγματικά είναι ο Mob; Έχετε σκεφτεί ποτέ; Δύο σεζόν πέρασαν και είδαμε πολλά να συμβαίνουν. Ο Ρέιγκεν (σισό/δάσκαλος-μέντορας του Mob) φαίνεται να έχει πάρει το μάθημά του σχετικά με ό,τι αφορά τις απάτες και την κοροϊδία. Ο Ρίτσου, αδερφός του Mob, φαίνεται να τα έχει βρει με τον εαυτό του. Ο Τέρου, εκείνο το «παλιοπαίδι» αρχικά, αλλά φίλος όπως μεταμορφώθηκε μετά. Ναι, εκείνος με το τεράστιο ξανθό μαλλί που «πολέμησε» με τον Mob και κατέληξε σχεδόν φαλακρός. Μέχρι κι αυτός φαίνεται να έχει βρει το νόημά του. Ο Sho μετά την διαμάχη με τον πατέρα του στην δεύτερη σεζόν φαίνεται να έχει μπει κι αυτός σε μία καθημερινότητα. Όλοι δείχνουν να είναι σε μία καλή κατάσταση, όπου όλα πράγματι βαίνουν καλώς.

Έτσι λοιπόν ξεκινάει και η τρίτη σεζόν. Χαλαρή και ήρεμη. Η καθημερινότητα στα καλύτερά της. Οι δραστηριότητες στους σχολικούς συλλόγους (school club) κυλάνε όπως θα έπρεπε. Οι τριτοετής μαθητές οδεύουν προς την αποφοίτησή τους. Ο Reigen μαζί με τον Serizawa συνεχίζουν να αναλαμβάνουν δουλειές και να λύνουν μεταφυσικά και παραφυσικά μυστήρια, ενίοτε μαζί με τον Mob.

Που είναι ο Mob όμως σε όλα αυτά; Πως κυλάει η ζωή για εκείνον; Τι κάνει ο πρωταγωνιστής μας; Η τελευταία σεζόν έχει, ευτυχώς, απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που ταλανίζουν τον Mob για το ποιος είναι. Ή μήπως έπρεπε να πω καλύτερα ο Shigeo. Α, δεν ξέρω. Θα πρέπει να παρακολουθήσετε την τρίτη σεζόν για να μάθετε. Κάπου εδώ να αναφέρω ότι δεν χρειάζεται να δώσετε τόσο μεγάλη σημασία στην παρατήρησή μου για να ευχαριστηθείτε το Mob Psycho III. Είναι απλώς ένα σχόλιο. Επιτρέψτε μου όμως να προσπαθήσω να αναλύσω όσα συμβαίνουν, χωρίς όμως να προδώσω την εμπιστοσύνη σας και να σας αποκαλύψω τι ακριβώς συμβαίνει. 

Ο Mob εξαρχής εμφανίστηκε ως ένας χαρακτήρας «αδύναμος». Δεν εστιάζω τόσο πολύ στην σωματική του αδυναμία, παρά περισσότερο στη συναισθηματική. Οι δυνάμεις του τον έχουν καταστήσει ένα περίεργο μέλος της κοινωνίας, κι ενώ σίγουρα δεν είναι ο μόνος που διαθέτει τέτοιες ικανότητες, δεν είναι και ιδιαίτερα σύνηθες. Ο Mob είναι ένα μικρό παιδάκι που τώρα αρχίζει να μπαίνει στην εφηβεία. Για εκείνον τα σπυράκια της ακμής είναι οι υπερφυσικές του δυνάμεις, τις οποίες πρέπει να διαχειριστεί. Για τον Mob το πιο απλό είναι να τις κρύψει. Δεν θα τις δείξει ποτέ και σε κανέναν. Αν όλος ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να ζήσει χωρίς δυνάμεις, τότε μπορεί και εκείνος. Για αναλογιστείτε για λίγο, όμως, πόσο εύκολο είναι να ζεις διαρκώς με ένα κομμάτι του εαυτού σου κρυμμένο; Με ένα κομμάτι του εαυτού σου αποκομμένο από όσο βιώνει ο «υπόλοιπος» εαυτός σου, αυτό που παρουσιάζεις στους γύρω σου.

Ο Mob παλεύει διαρκώς με τους δαίμονές του. Στην πρώτη σεζόν γνωρίζει τον Reigen και αποφασίζει επιτέλους πως είναι ώρα να ανοιχτεί σε κάποιον ξανά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ο Mob είναι έτοιμος να δείξει και πάλι τις δυνάμεις του στο κενό. Η δεύτερη σεζόν και το τέλος της πρώτης μας θυμίζουν διαρκώς ότι οι δυνάμεις δεν έρχομαι απαλλαγμένες από επιπτώσεις και ότι μπορούν να γίνουν ιδιαίτερα επικίνδυνες, μηδενός εξαιρουμένου. Ο Mob, λοιπόν, ενώ κάνει μικρά και σταθερά βήματα προς τα εμπρός, δεν θα έλεγε κανείς πως προχωρά πραγματικά μπροστά αφού οι δυνάμεις είναι ακόμα ένα ταμπού για εκείνον. 

Το γιγαντιαίο μπρόκολο θα φέρει στην πόλη αναταραχές και ειδικά στον Mob. Όλη η πόλη έχει αρχίσει να ψάχνει εκείνον τον σπουδαίο που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του τεράστιου αυτού «δέντρου». Εάν όλοι θεωρούν πως οι δυνάμεις που δημιούργησαν αυτό το γιγάντιο μπρόκολο είναι κάτι ιδιαίτερο, αν όλοι πιστεύουν σε αυτόν που δημιούργησε το γιγάντιο μπρόκολο, ίσως είναι η ώρα και για τον Mob να πιστέψει στον εαυτό του. Ίσως είναι η ώρα να «φανερωθεί» και να δείξει στους πάντες ποιος είναι. Να δείξει σε αυτούς που τον ξέρουν, αλλά δεν τον γνωρίζουν πραγματικά ποιος είναι.

Φυσικά, όπως και στην αληθινή ζωή, τα πράγματα δεν συμβαίνουν τόσο απλά και εύκολα. Τα πράγματα περιπλέκονται ξανά και οι κινήσεις του Mob δεν θα είναι τόσο αβίαστες. Ωστόσο, η τρίτη σεζόν δεν είναι σε καμία περίπτωση κουραστική. Δεν γίνεται βαρετή, αλλά παίρνει τον απαραίτητο και ουσιαστικό χρόνο για να μας δείξει όσα θέλει να μας δείξει. Η ενηλικίωση του Mob δεν θα αργήσει να έρθει, αλλά δεν θα έρθει ανώδυνα και άνετα. Άλλωστε αυτό δεν γίνεται τις περισσότερες φορές; Δεν χρειάζεται κάτι δυνατό να μας ταρακουνήσει για να έλθει η μεγάλη αλλαγή; 

Το animation σίγουρα ενηλικιώθηκε πριν από τον Mob, αφού τόσο αυτό όσο και η σκηνοθεσία βρίσκονται σε ένα ώριμο επίπεδο, ώστε να σου «περάσουν» ανησυχίες και προβληματισμούς παράλληλα με κωμωδία, κυνήγι φαντασμάτων και διάφορα περίεργα/μεταφυσικά/παραφυσικά/υπερφυσικά φαινόμενα. Έχουμε μία πολύ ρευστή και ομαλή κίνηση της εικόνας. Οι μάχες έχουν την έμφαση που χρειάζεται. Τα χρώματα, όπως πάντα, είναι όμορφα και ως έναν βαθμό ιδιαίτερα. Οι χαρακτήρες ξεχωριστοί στον σχεδιασμό τους και τα περιβάλλοντα πάντα προσεγμένα και ταιριαστά.

Σαν σύνολο, η τρίτη σεζόν δεν με απογοήτευσε, είδα μία όμορφη ιστορία να έρχεται στο τέλος της. Και κάπου εδώ πρέπει να τονίσω ότι το να τελειώνεις ένα anime ή μια ιστορία γενικότερα, θέλει και αυτό την τέχνη του. Έχεις να ευχαριστήσεις το κοινό σου που «έκατσε» μαζί με τους χαρακτήρες σου να βιώσουν όσα ήθελες να τους πεις και πάνω από όλα κι από όλους, έχεις να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου σαν συγγραφέα με ένα αξιόλογο τέλος στους κόπους σου. Το κλείσιμο, λοιπόν, του Mob Psycho 100 δεν με άφησε με γλυκόπικρη γεύση, δεν με άφησε να περιμένω κι άλλο ή να ποθώ κάτι καλύτερο για το τέλος. Οπότε δεν μπορώ να παραβλέψω πως κατ’ εμέ το anime πέτυχε αυτό που ήθελε: να μας αφηγηθεί μια ιστορία προσωπικού μόχθου και ενηλικίωσης. 

Το Mob Psycho κατάφερε να με προβληματίσει. Με έκανε να νιώσω πράγματα, να προσπαθήσω να μπω στη θέση του Mob και να σκεφτώ και εγώ για λίγο που θέλω να πάω και τι θέλω να κάνω. Με γέμισε ερωτήματα και ταυτόχρονα το ίδιο το anime προσπάθησε να μου δώσει τις δικές του απαντήσεις πάνω σε αυτά τα ζητήματα. Με όσα πέρασε ο Mob και οι γύρω του, δείχνοντας μου τον δρόμο τους, με έκανε να αναρωτηθώ και εγώ ποιος θα έπρεπε να είναι ο δικός μου. Αλλά, πιο σημαντικά, με έπεισε να ξεκινήσω κάποιον δρόμο, όπως πρέπει/θέλει να κάνει και ο Mob.

Κάπως έτσι, ας κλείσω αυτό το άρθρο. Ήρθε η ώρα, μετά από όλον αυτόν τον δρόμο να κάνω κι εγώ τον απολογισμό μου για το Mob Psycho σε λίγες τελικές γραμμές. Η τρίτη σεζόν του Mob Psycho ήταν μια όμορφη κατάληξη, με συνοχή και αποτελεσματικότητα. Η ιστορία έφτασε μέσα από ένα συνεκτικό και ελκυστικό αφήγημα στο πολυπόθητο τέλος. 

Mob Psycho 100 III

8/10

Ώπα, ώπα, θα μου πεις. Τι 8 στα δέκα; Με μηδέν αρνητικά (δεν είδαμε κανένα μέσα στο άρθρο) πώς πας και βάζεις 8; Τι πρέπει να κάνει ένα anime κατ’ εσέ για να πάρει το δεκάρι δηλαδή;

Ναι, θα συμφωνήσω. Εντός κειμένου δεν αναφέρω κάτι αρνητικό για το Mob Psycho. Αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσω όμως κάπου εδώ είναι πως το τεχνικό κομμάτι δεν φτάνει για να μπει στην κορυφή ένα anime, τουλάχιστον για μένα. Αν διαθέτεις όλα αυτά μπορείς να φτάσεις μέχρι το 9, όχι όμως στο απόλυτο 10. Τα anime, όπως και τα υπόλοιπα είδη τέχνης, είναι θέμα προσωπικό. Εκφράζουν όσα θέλουν να εκφράσουν, αν όμως δεν συνδεθούν μαζί σου, τότε… Ναι, νομίζω καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Έτσι, και για μένα προσωπικά το Mob Psycho, ενώ σίγουρα μου είπε μια ωραία ιστορία, δεν μπόρεσε να με κάνει να νιώσω φοβερά με αυτό που βλέπω. Να πω ναι αυτό είναι! Αυτό ήθελα! Αν προσθέσουμε και το γεγονός πως το πρώτο μισό κυλά κάπως αργά, και το γεγονός πως προσπαθώ να γράψω «κριτική» (να πω μια εμπεριστατωμένη γνώμη θα έλεγα καλύτερα), πρέπει «να φέρω στο τραπέζι» μία κάποιου είδους αντικειμενικότητα. Και για πολλούς το κριτήριο του slow-paced είναι ικανό «να στρέψει το βλέμμα τους αλλού». Άρα, πέφτουμε στο 8/10.