Anime Review: GeGeGe no Kitaro (2018)

από τον Hyakkishin 


gegege no kitaro    

Yo! Hyakkishin εδώ με άλλο ένα review. Την περασμένη βδομάδα, άθελα μου, επέλεξα ένα anime το οποίο ταιριάζει γάντι με το mood του Οκτωβρίου (αν και έχουμε λίγο ακόμη για το Halloween). Οπότε, αφού ξεκίνησα που ξεκίνησα με αυτό τον τρόπο, θα συνεχίσω! Αυτή τη βδομάδα θα μιλήσω για τον βασιλιά όλων των Yokai anime, GeGeGe no Kitaro! Θα μπορούσα άνετα να έκανα review το adaptation του 1968, αλλά ας πάμε με κάτι πιο πρόσφατο. 

 

-Περιγραφή- 

Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. Πλέον οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τι είναι τα yokai και αρκετοί μύθοι έχουν χαθεί στο πέρασμα του χρόνου. Η πρωταγωνίστρια μας, Inuyama Mana, ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων. Όταν, όμως, ξαφνικά αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα ανεξήγητα φαινόμενα γύρω από την ίδια και την παρέα της, μαθαίνει από τον μικρό Yuta για το θρύλο του Kitaro. Ένα άτομο το οποίο όποτε εμφανίζονται yokai και προκαλούν προβλήματα, έρχεται και τα εξολοθρεύει! Το μόνο που πρέπει να κάνει κάποιος για να καλέσει τον Kitaro είναι να βάλει ένα γράμμα στο γραμματοκιβώτιο του και να περιμένει την άφιξη του.

Η Mana, βέβαια, δεν πιστεύει σε τέτοια πράγματα, αλλά στέλνει ένα γράμμα στον Kitaro εκ μέρους του Yuta αφού τον κορόιδευαν επειδή πιστεύει στα yokai. Αργότερα την ίδια μέρα, καθώς επέστρεφε σπίτι, από το πουθενά αρχίζει να ακούει βήματα πίσω της. Με δισταγμό, κοιτάει να δει την πηγή του ήχου, αλλά δεν αντικρίζει κανέναν! Χαλαρώνοντας λιγάκι, ετοιμάζεται να συνεχίσει την πορεία της και ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟ ΠΟΥ ΞΕΦΥΤΡΩΣΕΣ ΕΣΥ;;; Με άλλα λόγια, προς έκπληξη της ο Kitaro είδε το γράμμα της και αποφάσισε να λάβει δράση. Πως θα εξελιχθεί, άραγε, αυτή η μοιραία συνάντηση και πως θα αλλάξει η σχέση μεταξύ ανθρώπων και yokai στη συνέχεια;

 

-Η γνώμη μου-

Το GeGeGe no Kitaro είναι αδιαμφισβήτητα το κορυφαίο anime για yokai. Συγκεκριμένα, το adaptation του 2018 εκτός από εγκυκλοπαιδικές γνώσεις για την Ιαπωνική μυθολογία, προσφέρει με κάθε επεισόδιο και ένα μάθημα ζωής. Κάτι το οποίο δε συναντάς συχνά σε anime, πόσο μάλλον σε shonen anime που προβάλλονται Κυριακή πρωί. Και αυτό για εμένα το κάνει μοναδικό. Από τη μία έχεις τη δράση ενός shonen, αλλά ταυτόχρονα παίρνεις και τα μηνύματα ενός seinen.

Φυσικά, σε μία τόσο αισθηματικά φορτισμένη σειρά έχουμε και δυνατούς χαρακτήρες που βοηθούν την πλοκή να προχωρήσει και να εξελιχθεί. Έχουμε την Mana, ένα απλό κορίτσι που μόλις έμαθε για την ύπαρξη ενός ολόκληρου κόσμου πέρα των ανθρώπων. Τον Kitaro, τον ήρωα της ιστορίας μας που πασχίζει να σώσει τους ανθρώπους από yokai παρόλο που είναι ½ yokai ο ίδιος και πολλοί τον θεωρούν προδότη. Τον Daddy Eyeball, τον πατέρα του Kitaro και τη φορητή μας εγκυκλοπαίδεια για κάθε yokai που βλέπουμε στη σειρά. Καθώς και πολλούς ακόμη χαρακτήρες που έρχονται στο προσκήνιο σιγά σιγά.

Στο κομμάτι της μουσικής, δεν έχω απολύτως κανένα παράπονο. Για άλλη μια φορά, το opening είναι ένα νέο cover του πρώτου opening της σειράς, όταν βγήκε το ’68. Το soundtrack χρησιμοποιεί παραδοσιακά, αλλά και σύγχρονα μουσικά όργανα που προσδίδουν σε κάθε σκηνή τον τόνο που της αξίζει και ταυτόχρονα βοηθά τον θεατή να μπει στο κλίμα της σειράς.

Αν ήταν να πω κάτι αρνητικό αυτό θα ήταν το γεγονός ότι δεν είναι όλα τα επεισόδια το ίδιο ενδιαφέροντα… Και σε ένα anime με 97 από δαύτα, μερικές στιγμές είναι λίγο κουραστικό. Κάτι ακόμη που θα μπορούσε να θεωρηθεί αρνητικό είναι το monster (ή yokai στην περίπτωση μας) of the week format που ακολουθεί η σειρά. Σε περίπτωση που δεν ξέρετε τι σημαίνει αυτό θα το εξηγήσω πολύ απλά: Θυμάστε όταν βλέπαμε μικροί Power Rangers και κάθε επεισόδιο πολεμούσαν ένα νέο τέρας; Ε, περίπου αυτό. Κάποιοι μπορεί να το βρίσκουν βαρετό αυτό, αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ σαν μείον. Ίσα ίσα είναι μια ευκαιρία, όπως είπα στην αρχή, να μάθει ο καθένας για ένα μεγάλο κομμάτι της Ιαπωνικής μυθολογίας (aka, τα yokai). 

 

-Βαθμολογία-

Έβλεπα το GeGeGe no Kitaro καθώς έβγαινε εβδομαδιαία από τον Απρίλιο του 2018 μέχρι και το τέλος του Μαρτίου του 2020. Περίμενα με ανυπομονησία κάθε νέο επεισόδιο και στην τελική ανταμείφθηκα για αυτό με τους τόνους σοφίας που προσφέρει αυτή η σειρά. Εντάξει, μπορεί να έχει τα σκαμπανεβάσματα της σε ορισμένα σημεία, αλλά τα θετικά υπερτερούν. Με λίγα λόγια, από εμένα παίρνει το πρώτο 10/10 που θα δείτε στα reviews μου.

Αν επιλέξετε να δείτε τη σειρά, γράψτε τις σκέψεις σας κάτω σε σχόλιο. Είμαι πολύ περίεργος να δω τι έχετε να πείτε μετά από όλο το hype που σας έκανα!